بررسی عددی عملکرد پی بهسازی شده با ژئوتکستایل بر روی خاک رسی نرم

بسترهای خاکی سست ریزدانه به علت فقدان ظرفیت باربری مناسب جهت ساخت و ساز و احداث بنا نیازمند روش های به روز و با صرفه ی اقتصادی ، سرعت اجرای باال و سهولت استفاده به منظور افزایش ظرفیت باربری خاک می باشند. یکی از روش های نوین تسلیح خاک با رویکرد بهسازی که اخیرا مورد استقبال فراوان قرار گرفته است، استفاده از انواع ژئوسنتتیک ها می باشند که در پژوهش حاضر از ژئوتکستایل جهت بررسی اثر بهبود خواص مکانیکی خاک بهره گرفته شده است.از مزایای آن میتوان به افزایش مقاومت برشی خاک به علت ایجاد اصطکاک موجود در سطح تماس خاک و مصالح مسلح کننده اشاره نمود. به عبارت دیگر، مسلح کننده ها باعث افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست خاک های سست ریزدانه می شوند. در این پژوهش، با استفاده از مدلسازی عدی تاثیر عملکرد ژئوتکستایل برروی ظرفیت باربری و نشست پی نواری مورد بررسیقرار گرفته است. مطالعات گذشته عموما بر روی خاک های دانه ای انجام گرفته است، لذا در این تحقیق خاک ریزدانه جهت بررسی انتخاب گردیده است. هدف از انجام این مطالعه یافتن طرح بهینه برای استفاده از ژئوتکستایل به منظور افزایش ظرفیت باربری پی نواری شامل مقادیر بهینه تعداد الیه های ژئوتکستایل، فاصله ی بین آن ها و عمق قرارگیری آن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

ژئوتکستایل ، افزایش ظرفیت باربری ، نشست ، پی نواری ، خاک ریزدانه