ارزیابی قابلیت و تحلیل حساسیت اطمینان سازه فضا کار گنبدی 120 عضوی با روش فراکاوشی ازدحام ذرات

در حال حاضر گرایش شدیدی به استفاده از تکنیکهای نظیر الگوریتمهای فرا اکتشافی در علوم مختلف مهندسی مطرح است. هدف از این پژوهش کاربرد و بررسی الگوریتمهای فرا اکتشافی در مسائل مختلف قابلیت اطمینان برای ارزیابی شاخص قابلیت اطمینان، احتمال خرابی و تعیین نقطه طراحی میباشد. خلاصه نتایج بدست آمده نشان داد. که الگوریتمهای فرا اکتشافی استفاده شده در این پژوهش از توانایی بالایی در ارزیابی شاخص قابلیت اطمینان، احتمال خرابی در مسائل مختلف برخوردار هستند. از جمله مزایای این الگوریتمها در مسائل ارزیابی قابلیت اطمینان عدم نیاز به مشتق تابع شرایط حدی به منظور بهینه سازی و یافتن شاخص قابلیت اطمینان میباشد. این ویژگی باعث میشود تا عمل بهینه سازی بر روی توابع شرایط حدی با رفتار غیرخطی بالا به راحتی توسط الگوریتمهای فرا اکتشافی انجام گردد . همان طور که مشخص است و با افزایش ارتفاع سازه با یک دهانه ثایت قابلیت اطمینان افزایش 8 درصد و احتمال خرابی هم به همان درصد کاهش می یابد و همان طور که مشخص است میتوان استناد نمود در ارتفاع ها کم سازه از حالت پایداری خارج میشود که یک امر بدهی است. و همچین نتایج مشخص نمود که سازه های نوع 200 عضوی با دهانه 20 متر دارا پایداری بیشتری از سازه 120 عضوی با دهانه 20 متری است و میتوان گفت دلیل اینکه سازه دارا قابلیت اطمینان در حالت ارتفاع پایین است همین افزایش عضو در دهانه ثایت است

کلیدواژه ها:

تحلیل حساسیت ، سازه های فضاکار گنبدی ، روش فراکاوشی ، ازدحام ذرات