مطالعه هویت بصری اسناد و قباله های ازدواج شیراز در دوران قاجاربا تاکید بر فضاسازی و صفحه آرایی

هنر دوره قاجار به دلیل نزدیکی به دوره معاصر دارای اهمیت ویژهای است. آنچه اسناد این دوره را با دیگر دوره های اسلامی متمایز میکند این است که با رواج چاپ ماشینی آخرین نسخه های دست نویس و اولین نسخه های چاپی را میتوان دید. اسناد به مدارک ارزشمند علمی و حقوقی که مستند باشد گفته می شود. تصویرسازی به بیان اندیشه در قالب تصویر و صفحه آرایی می پردازد که با روش آراستن کتاب منجر به خلق آثار تازهای می شود. هویت تمدن ایران بر پایه ی زندگی معنایی و معنوی استوار است و تزئینات در هنر اسلامی به صورت هدفمند در آثار مختلف هنری ارائه شده است. ورود اسلام به ایران موجب دگرگونی در احوال و روابط عمومی مردم سرزمین ایران شدند که این تغییرات را در اسناد و قباله ها هم می توان مشاهده کرد. آرایش کتاب و نسخه ها و اسناد و قباله ها از هنرهای قدیم کتاب آرایی در ایران است. در دوران قاجار عقدنامه ها زیبا طراحی وتزیین می شد و شکل ظاهری آن از اسلوب و کتاب آرایی و صفحه آرایی ایران تبعیت می شد هرچند که مکاتب هنری مختلف در این زمان نبود، اما شیوه ی کتاب آرایی در شیراز همان ویژگی های مکاتب پیشین شیراز را دارد. یافته ها نشان می دهد با مطالعه قباله های ازدواج در دوره قاجار می توان به شناختی از نوع تفکر و قوه ی ذهنی ایرانیان از این مراسم دست یافت. این مقاله به مطالعه هویت بصری اسناد و قباله های ازدواج شیراز در دوران قاجار با تاکید بر فضاسازی و صفحه آرایی می پردازد که با روش توصیفی تاریخی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

قباله های ازدواج ، هویت بصری ، صفحه آرایی ، دوره قاجار ، شیراز