ریشه یابی هنر دوره ی اسلامی ایران در آداب و رسوم ایران باستان

به راستی می توان گفت هنر مردم هر جامعه ای ریشه های محکمی در فرهنگ آن جامعه دارد ،این فرهنگ شامل آداب و رسوم اقوام مختلف است که در طی مرور زمان وبر اثر زیستن و اندیشیدن نسل ها در هر قوم آرام آرام ایجاد می گردد ،پس برای درک بهتر و دقیق تر هنر هر سرزمین با علم بر دگرگونی های گاه به گاه آن جامعه در اثر هجوم فرهنگ های دیگر ناچار به جستجو در تاریخ آن سرزمین هستیم ،چون پیشینه فکری گذشتگان هیچ گاه از میان نخواهد رفت و در اعماق ذهن نسل های بعدی ته نشین خواهد شد و با شکل و رنگی تازه نمود پیدا خواهد کرد. با نگاهی در تاریخ هنر ایران باستان در ادروار مختلف در می یابیم که هنر این سرزمین همواره از آیین ها و رسوم ایشان سرچشمه گرفته است و خواه ناخواه این آداب در هنر دوره اسلامی این سرزمین نیز تاثیر بسزایی داشته است. اما بر این اساس پرسشی نیز مطرح می شود که با اینکه هنر اسلامی از اندیشه ی قومی دیگر زاده شده و دیدگاهی دگرگونه داشته است چگونه از ویژگی های بومی ایرانی سرشار گشته است آیا براستی فرهنگ تنها عامل اثر گذار می باشد و این تقابل فرهنگی به تبادل فرهنگی تبدیل شده است یعنی همانطور که آداب و اندیشه ی ایرانی در هنر اسلامی اثر گذار بوده،اندیشه ی اسلامی نیز در هنر ایران نفوذ کرده است با بررسی هنر اسلامی در ایران و تفاوت آن با سایر کشورها به درک بهتری از این مفهوم می توان دست یافت. در این پژوهش که به صورت کتابخانه ای گرد آوری شده و روش تحقیق توصیفی تحلیلی تطبیقی است ، سعی شد تا همسانی و اشتراکات هنر اسلامی و هنر دردوره ی ایران باستان با باورها ،آداب و رسوم ایشان بررسی شود و همچنین با الگو قراردادن نمادها به این نکته دست یافته شد که باورها و برداشتهای مردم یک سرزمین با سرزمینی دیگر حتی در مورد دینی یکسان نیز می تواند بسیار متفاوت باشد و مفهوم متفاوتی را ایجاد کند .برای نمونه به هنر معماری ایرانیان که قبل از ورود اسلام به ایران در خدمت ساخت معابد ،آتشکده ها و کاخ ها بوده است پرداخته شد و چگونگی به کارگیری ظرافت و طبع معماری ومعماران ایرانی با ورود اسلام در مساجد بررسی شد.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، ایران باستان ، رسوم ، آیین ، فرهنگ باستان