هستی شناسی رنگ بر مبنای سنت تفکر فلسفه اسلامی

اکثر فلاسفه اسلامی، وجود عینی رنگ راحتمی فرض کرده­اند و نسبت به اصل هستی رنگ و مسائل پیرامون آن، فلسفه ورزینکرده­اند. بنابراین، لازم به نظر می­رسد که هستی­شناسی رنگ فیلسوفان گذشته دوباره موردبازنگری قرار گیرد. پژوهش حاضر، از برخی جهات می­تواند شباهت­هایی به آثار دیگر داشته باشد، اما تفاوت اساسی کار در سبک توجه و ساختار بررسی هستی شناسی رنگ با توجه به دیدگاه مهم ترین فیلسوفان اسلامی است در اینکه آیا رنگ موجود است و در صورت وجود، خارجی است یا ذهنی و اینکه آیا رنگ می تواند هم وجود ذهنی داشته باشد و هم خارجی نظرات فیلسوفان اسلامی را می توان در دو گروه جای داد: گروه اول؛ خارج گریان. گروه دوم؛ غیر خارج گرایان. در ارزیابی این دو نظر قدر مسلم آن است که انسان درک کننده رنگ، حداقل نمی­تواند وجود درک خود از رنگ را منکر شود؛ بنابراین، سوال از اینکه آیا رنگ موجود است برای کسانی که درک رنگی دارند، بی­معنی خواهد بود پس تنها کسانی که هیچ نوع درکی از رنگ نداشته باشند، شاید بتوانند سوال کند که؛ آیا رنگ موجود است با این مقدمات نتیجه می­گیریم که وجود رنگ (چه عینی و خارجی یا ذهنی و درونی)، پیش­فرض بدیهی بررسی آن خواهد بود و ما تنها می­توانیم از حالات و نوع وجودی آن، گفتگو کنیم. از طرف دیگر قایل شدن به خارجی بودن رنگ و یا ذهنی بودن آن یا هر دوی آنها، دارای لوازمی است که لازمه آن لوازم، ایجاد سوالات جدید است که خود می تواند نوآوری پژوهش لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

رنگ ، هستی شناسی ، ادراک ، وجود ذهنی ، وجود خارجی ، لوازم