ارتباط متغیرهای کلان اقتصادی با نرخ ارز با تاکید بر نرخ اشتغال (رهیافت رگرسیون خطی)

یکی از اصلیترین متغیرهای اقتصادی نرخ ارز است. نرخ ارز عبارت است از: قیمتی که در آن میتوان پول ملی را با پول کشورهای دیگر مبادله کرد. به دلیل اینکه پول بر همه متغیرهای حقیقی اقتصاد (تولید، سرمایه گذاری، اشتغال و ...) تاثیر میگذارد، درنتیجه انتظار اینکه تعیین قیمت آن در مقایسه با پول کشورهای دیگر نیز بر همه متغیرهای اقتصاد داخلی و نیز جایگاه و نوع رابطه اقتصادی کشور با کشورهای دیگر تاثیر بگذارد، انتظار نامعقولی نیست. این تاثیر بالا و همچنین تاثیری که تغییر دیگر متغیرهای اقتصادی میتوانند بر نرخ ارز بگذارند، موجب شده است که همواره تعیین نرخ ارز و میزان آن از مهمترین دغدغه های مسئولان اقتصادی باشد. در یک اقتصاد باز، نرخ ارز به دلیل ارتباط متقابل آن با سایر متغیرهای داخلی و خارجی، متغیری کلیدی به شمار میرود که سیاستهای اقتصادی داخلی و خارجی و تحولات اقتصادی تاثیرات بسیاری بر آن میگذارند. نرخ ارز در چند سال گذشته در اقتصاد ایران چنین نقشی را بازی کرده است به طوریکه منجر به بیثباتیهایی در سطح کلان کشور شده است. این شرایط نیازمند تجزیه وتحلیل است تا توان حل آن فراهم شود؛ بنابراین سیاست تعیین نرخ ارز، یکی از مهمترین سیاستهای اتخاذشده توسط کشورها است که باید تا حد امکان، از بروز خطا در این مورد جلوگیری شود. لذا در این تحقیق بر آن شدیم تا با استفاده از روش رگرسیون خطی ساده ارتباط بین متغیرهای کلان اقتصادی از جمله تولید ناخالص داخلی، حجم نقدینگی، نرخ تورم، نرخ بهره، درجه باز بودن اقتصاد و نرخ اشتغال را بر نرخ ارز در ایران بررسی کنیم. در نهایت طبق نتایج بدست آمده تاثیر تولید ناخالص داخلی و درجه باز بودن اقتصاد و نرخ تورم بر نرخ ارز مثبت و تاثیر حجم نقدینگی و نرخ اشتغال بر نرخ ارز منفی است و نرخ بهره نیز تاثیر معناداری بر نرخ ارز ندارد.

کلیدواژه ها:

نرخ ارز ، نرخ اشتغال ، تولیدناخالص داخلی ، نرخ تورم ، حجم نقدینگی ، درجه باز بودن اقتصاد