مداخلات معنوی(اعتقادی)در خانواده درمانی از نگاه اسلام و روانشناسی

یکی از عوامل موثر در صلاح و فساد فردی و اجتماعی افراد ، سلامت و عدم سلامت خانواده است.از این رو در دین مبین اسلام و روانشناسی مدرن در گام اول جهت تکوین خانواده ای سالم و صالح تمام تلاش خویش را معطوف به انعقاد خانواده ای سالم و حفظ و استمرار سلامتی آن با اقدامات پیشگیرانه می داند و در گام دوم در صورت مواجه خانواده ها با آفات سلامتی اقدام به دفع خطر و بازگرداندن سلامتی به خانواده می کنند که بهترین و کم هزینه ترین شیوه در این جهت ، خانواده درمانی است.دانشمندان حوزه خانواده پس از چند دهه فعالیت و بهره گیری از خانواده درمانی با گرایش های مختلف به نقش مداخلات معنوی در خانواده درمانی که از جهت توصیه های اولیه اسلام بود پی برده و از آن به عنوان یکی از مهم ترین شاخصهای تمایز ازدواج های پایدار و ناپایدار نام می برند و امور معنوی موثر را عبارت از امور اعتقادی ، اخلاقی و عبادی تعریف می کنند.این نوشته با اذعان به نقش هر سه بخش مداخله معنوی در خانواده درمانی از آنجایی که زیر بنای همه جهت گیری های انسان در زندگی ، عقاید و باورهای اوست ، به اعتقادات موثر در خانواده درمانی پرداخته است که مهمترین آنها عبارتند از ایمان به خدا ،توکل به خدا، رضایت از قضا و قدر الهی ،اعتقاد به رسالت و امامت و معاد باوری می باشند.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ، مداخلات معنوی ، مداخلات اعتقادی