شیوه چگونگی تحقق آرامش و آسایش در فضای سکونتی روستاها (روستای جواهرده رامسر)

آسایش و آرامش برای حیات انسان ها امری حیاتی و ضروری می باشد. از بین رفتن روستا و ارزش های آن به معنای از بین رفتن معماری بومی منطقه و از بین رفتن تجربیات گذشتگان و از همه مهم تر از بین رفتن آرامش و آسایش و کم شدن کیفیت زندگی انسان می باشد. صنعتی شدن، ماشینی شدن، شهر نشین شدن مطلق و ... همه و همه شکل و سیمای شهرها و روستاها را تحت تاثیر گذاشته و در حال دگرگونی می باشد و این روند در حال نابودی محل آسایش انسان (خانه) می باشد و به این شکل است که تفاوت میان خانه دیروز و مسکن امروز به چشم می آید و با شناخت دقیق این روند به دگردیسی ژرف زندگی پی خواهیم برد. انسان همیشه در خانه های خود طلب آسایش و راحتی می کند و به دنبال زندگی آرام و بدون دغدغه می گردد ولی با دستان خود این فاکتورهای حیاتی را نابود ساخته است. در این تحقیق روند از بین رفتن روستاها (روستای جواهرده رامسر) را بررسی کرده تا ارزش و اهمیت روستا برای زندگی آینده و برای کیفیت زندگی آشکارتر گردد. روش تحقیق به صورت تحقیق همبستگی بوده و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی و پرسشنامه و مصاحبه و مشاهده صورت گرفته است. آنگونه که در تحقیقات مشخص است در جامعه تحول یافته و در سکونت (شهرها) شاخصه های آسایش مادی و جسمی خانواده نسبت به سایر نیازهای آنها در حوزه سکونت اولویت دارد در حالی که در جوامع تحول نیافته سنتی (روستا) به آرامش روحی و روانی افراد در ماوای زیستشان اهمیت به مراتب بیشتری داده می شود.

کلیدواژه ها:

خانه ، روستا ، جواهرده ، آرامش ، آسایش ، معماری بومی