بررسی معیارهای طراحی و برنامه ریزی پارک های ورزشی

فعالیت بدنی کلیدی برای سلامت جسمانی و روانی و بطور کلی تندرستی است. امروزه با رشد صنعت و تکنولوژی فعالیت های جسمانی بشر بطور قابل توجهی کاهش یافته است. در این راستا چالش بزرگ امروز بسیاری از دولت های جهان تشویق شهروندان به فعالیت های جسمانی بیشتر است. در سالهای اخیر یک رویکرد جدید نسبت به ورزش و تناسب اندام در شهرهای مختلف جهان گسترش یافته و باعث شده تمرینات ورزشی برای همگان در دسترس باشد. تجهیزات ورزشی در فضای باز که به پارک های ورزشی، زمین بازی بزرگسالان نیز معروفند در سالهای اخیر بطور چشمگیری در شهرهای مختلف جهان افزایش یافته اند. با این وجود مناسب سازی فضاهای شهری و پارک ها برای فعالیت های ورزشی چیزی بیشتر از اضافه کردن تجهیزات ورزش در فضاهای خالی شهر است. اگر در برنامه ریزی و طراحی آنها پیش بینی های لازم صورت نگیرد، می تواند عدم استفاده مردم را در شهر به دنبال داشته باشد. درک بهتر الگوی استفاده کنندگان از پارک های ورزشی روباز و نیازهای آنها ملاحظاتی هستند که می توانند برمیزان موفقیت این فضاها برای تشویق افراد به فعالیت بدنی موثر افتد. با توجه به هزینه گزافی که برای ساخت و نصب این تجهیزات در سطح شهر صورت می گیرد، لازم است با انجام مطالعات و پیش بینی های لازم، فضاهای مناسب را در سطح محله ها و شهر شناسایی شده و آنها را در متناسب با نیازها و خواسته های مردم طراحی نمود. در این مقاله به شناسایی معیارهایی می پردازیم که می تواند بر برنامه ریزی و طراحی مناسب این پارکها در سطح شهرها موثر باشد

کلیدواژه ها:

ورزش ، فضای جمعی ، پارک های سلامت ، باشگاه های ورزشی فضای روباز