آفرینش و بازآفرینی شهرنشینی با تکیه بر مفهوم زیست ماندگار در آینده شهری ایران

مفهوم آینده نگری از منظرنگاه به فردای پیش روی ما، دارای نقاط مبهم بسیاری است و هرگز نمیتوان پیش بینی دقیقی از آینده داشت. بلکه میتوان در مورد جهت گیریهای کلی و مسیرآن حدس هایی زد و بطور معقولی به آن پرداخت. آینده نگری همچنانکه ازتمام ابزارهای پژوهشی و آنالیزهای مربوط به آینده سود میبرد، نیم نگاهی به اوضاع امروز ما در هر پژوهشی دارد. ارتباط کلی معماری امروز جامعه ما با شهرسازی ارتباطی مستقیم بوده و در جهت ایجاد بستری مناسب برای تولید قوانین و راهکارهایی است که زمینه آفرینش و یا بازآفرینی شهرهایی با رویکرد به مقوله پایداری و قابلیت زیست در درازمدت را دارا باشد. بررسی انجام شده در طول صده اخیر درمی یابیم مدیریت شهری از طرفی درگیر سیل مهاجرت از روستاها و مناطق کمتر توسعه یافته به شهرهای بزرگتر و پدیده حاشیه نشینی و از طرفی عدم توجه به مدیریت و برنامه ریزی کلان شهری بوده و در کنارآن پیروی کاریکاتورگونه از توسعه غربی و ناهمخوانی آن با الگوی ایرانی-اسلامی معماری ما، نوعی بدمنظری و بی قوارگی را برای شهرهای ما ایجاد کرده است. از این منظر در این مقاله به نمونه موردی شهر کاشان بعنوان یکی از شهرهای تاریخی و ماندگاردر طول اعصار متمادی ایران پرداخته و علیرغم توسعه نسبی در زمینه اقتصادی بالاتری که حتی از خیلی مراکز استانها دارد، همچنان در زمینه معماری، شهرسازی و همگونی آن با اقلیم و طبیعت کویری، گرم و خشک به نوعی عقب ماندگی مزمن و ساختاری دچار شده است. همچنین درپایان، چالشها و معضلات پیش روی امروز و فردای شهر کویری کاشان با جمعیت حدود 600 هزار نفر را مورد بررسی قرارداده و بصورت میدانی، تحلیلی ومنطبق بر اسناد کتابخانه ای و آمارمراکز رسمی، راهکارهایی ارایه میگردد.

کلیدواژه ها:

آفرینش یا بازآفرینی شهری ، توسعه همگون با اقلیم ، آینده زیست شهری ، شهرکاشان