تعیین حد بهینه تنوع سازی پرتفوی با استفاده از مدل میانگین- واریانس مارکوویتز با محدودیت های مقید در بورس اوراق بهادار تهران

مدل مارکوویتز از جمله مدل هایی بوده که بطور گسترده در مسئله انتخاب پرتفوی سهام مورد استفاده قرار می گیرد. با وجود قابلیت های این مدل از لحاظ نظری در عمل و استفاده در دنیای واقعی مشکلاتی داشته که از مهمترین آنها که در این مقاله به دنبال پوشش آن هستیم عدم توجه مدل به نظرات و دیدگاه های سرمایه گذاران در خصوص تعداد سهم های موجود در پرتفوی بوده که جهت رفع آن می توان با افزودن محدودیت های مقید به اصلاح آن اقدام نمود. در این مقاله به دنبال حل مدل مارکوویتز با وجود محدودیت های مقید به منظور آزمون برابری بازده پرتفویی با تعداد سهم هایی متنوع با پرتفویی با تعداد سهم هایی مشخص و بهینه از سهم های مورد داد و ستد در بورس اوراق بهادار تهران بوده ایم. به منظور تشکیل پرتفوهای پیش گفته و آزمون فرضیه تحقیق فعالیت 61 شرکت فعال در بورس در دوره زمانی پنج ساله تحقیق طی سال های 1391 الی 1395را مورد بررسی قرار داده که نتایج تحقیق با استفاده از برنامه نوشته شده در محیط MATLAB موید تایید فرضیه و برابری بازده پرتفویی با تعداد سهم مشخص و بهینه با پرتفویی با تعداد سهم هایی متنوع بوده که این مورد در دوره های زمانی مختلف در بازه زمانی تحقیق نیز آزمون و تایید شده است.

کلیدواژه ها:

حد بهینه تنوع سازی پرتفوی ، بهینه سازی پرتفوی ، محدودیت های مقید ، مدل میانگین-واریانس مارکوویتز