نقش مدیران در پرورش خلاقیت در مدارس و سازمان ها

امروزه دیگر همه گروه های کاری و علمی اذعان دارند، برای اینکه سازمان ها بتوانند در دنیای تجارت و رقابت یک حضور مستمر و پایدار داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت نمایند. عصر حاضر، عصر تحولات و تغییرات شگرف درفناوری است. عصری که ساختار فکری آن آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات وتوجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانش گرا به جای نیروی انسانی عملکردی است. از این رو، مدیریت هوشیار بر آن است تا هرچه بیشتر و بهتر با استفاده از ابزاری به نام دانش برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود برآید. نوآوری عبارت است از بهره برداری از ایده های جدید به نحوی که ایجاد ارزش افزوده و مزیت رقابتی کند و خلاقیت یعنی، شکل دادن تجربه های پیشین در سازمان بندی های تازه است. نوآوری و خلاقیت چه از دیدگاه فردی وچه درون سازمانی، ازطریق به کارگیری روش های کاملا جدید و یا ازطریق بهینه کردن روش های موجود و تطابق آنها با شرایط جدید حاصل می شود. این امر مستلزم این است که سازمان با ارج نهادن به مدیریت دانش و متقابلا مدیریت خلاقیت و نوآوری، آن را به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضروری جهت پیشگامی در عرصه رقابت پذیری، در زمره برنامه های اولویت دار خود قرار دهد. این پژوهش با استفاده از منابع و ابزارهای کتابخانه ای متنوع و جدید، نقش مدیریت دانش و همچنین بررسی مدل های پیشنهادشده جهت افزایش خلاقیت و نوآوری سازمانی را به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضروری برای یک سازمان جهت پیشگامی در عرصه رقابت پذیری بررسی خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، خلاقیت و نوآوری ، بهبود ، کارآیی ، اثربخش و فرآیند