ارزیابی نظام حاکم بر کاربری اراضی شهری با رویکرد توسعه پایدار در شهر های کوچک؛همدان

همواره موضوع و بستر اصلی برنامه ریزی شهری و همچنین ارزیابی و سازماندهی فضایی- مکانی کاربریها و عملکردهای شهری از مهمترین و تاثیرگذارترین محورهای توسعه پایدار شهری موضوع زمین و چگونگی به کارگیری آن می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری با رویکرد توسعه پایدار در شهر همدان است. در این پژوهش به بررسی و تحلیل وضعیت کاربری اراضی در شهر همدان پرداخته شده است و روش پژوهش به کار گرفته شده، روش توصیفی - تحلیلی می باشد و از همین رو جهت بررسی کاربری اراضی شهری به سه شاخص ظرفیت، سازگاری و عدالت اجتماعی در جهت دستیابی به توسعه پایدار پرداخته شده است از این رو برای ارزیابی کمی کاربریهای موجود و تحلیل شاخص ظرفیت، در مرحله دوم، ارزیابی کیفی کاربری ها از لحاظ سازگاری با به کارگیری ماتریس سازگاری و مدل SWOT انجام گرفت. نتایج بررسی ها نشان می دهد که کاربری اراضی در این شهر دارای وضعیت نامناسبی است و تحقق نامتعادل انواع کاربری ها به این امر دامن زده است.