بررسی، ارزیابی و ضوابط کاشت گونه های گیاهی و اثربخشی آن دربرنامه ریزی شهری(مورد مطالعه: شهر خوی)

مدیریت، برنامه ریزی و طراحی فضاهای سبز و مناظر شهری بدون در نظر گرفتن ضوابط، معیارها، استانداردها و الگوهای مطلوب و بهینه جهت گسترش، توسعه و طراحی شهری ممکن نیست. با مدیریت فضای سبز شهر می توان هر شهری را با توجه به ظرفیت و پتانسیل موجود فضای سبز متناسب با محیط فراهم کرد . روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی انجام پذیرفته است. در نتایج این پژوهش با توه به رشد نامورن شهرها و تخریب فضای سبز و زمین های حاصل خیز لازم است که قوانینی اتخاذ گردد که از قدرت اجرایی برخوردار باشد و هر گونه ساخت و ساز را مشروط بر اختصاصی زمینی برای فضای سبز گرداند ولی با این وجود حد سرانه فضای سبز با رشد جمعیت کاهش یافته و جوابگوی این جمعیت انبوه نبوده است. در مرحله اول نیاز است که تمام نیروی کار سازمان تخصص لازم را داشته باشند. همچنین عدم توجه به گونه ها بومی در طراحی و کاشت و جایگزین کردن گونه های غیر بومی و وارداتی باعث گردیده علاوه بر اینکه هزینه ها را چند برابر کرده درصد موفقیت طرح بسیار پائین و دوام چندانی نداشته باشد، پس استفاده از گیاهان بومی و گونه های گیاهی بومی مناطق سرد در مرحله دوم، علاوه بر ایجاد تنوع و زیبایی همچنین در کاهش عوامل اکولوژیکی(دم، پستی و بلندی، بافت و ساختمان خاک، میزان بارش ...)، بخصوص آلودگی های هوا و صوتی، به دلیل نیازهای کمتر و سازگاری بیشتر از نظر هزینه نگهداری موثر می باشد . در این صورت یک فضای سبز موفقی با بیشترین زیبایی بصری، کارایی و پایداری و کمترین هزینه نگهداری بدست خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، برنامه ریزی ، فضای سبز ، گونه های گیاهی ، ضوابط کاشت ، شهر خوی.