اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر خودکارآمدی زنان مطلقه

طلاق فرآیندی است که با تجربه بحران عاطفی هر دو زوج شروع میشود وبا سعی در حل تعارضات زناشویی، از طریق جدایی با ورود به موقعیتی جدید با نقشها و سبک زندگی متفاوت خاتمه مییابد.پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر افزایش خودکارآمدی زنان مطلقه شهربابک انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود.جامعه آماری را کلیه زنان مطلقه شهربابک که به مراکز مشاوره خانواده شهرستان مراجعه می کردند شامل شد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از مراکز مشاوره تعداد 30 نفر انتخاب شدند ودر نهایت 15نفر درگروه آزمایش و15نفر در گروه کنترل جایگزین شدند.ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه خودکارآمدی بختیاری براتی (1376) ، بود.هردوگروه پیش آزمونها را تکمیل نموده وسپس گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش مهارت خودآگاهی شرکت نموده و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند .درپایان هردوگروه درمرحله پس آزمون ارزیابی شدند .داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه وتحلیل شدندنتایج نشان میدهد که بین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مهارت خودآگاهی موجب افزایش خودکارآمدی زنان مطلقه میشود..پیشنهادمیشودبا توجه به اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی ازین شیوه آموزشی برای افزایش خودکارآمدی زنان مطلقه استفاده شود.نتیجه گیری: آموزش مهارت خودآگاهی بر بر افزایش خودکارآمدی زنان مطلقه تاثیر معناداری داشته است

کلیدواژه ها:

مهارت خودآگاهی ، خودکارآمدی ، زنان مطلقه