اثر محرومیت از خواب بر شاخص های عملکردی و آسیب عضلانی در مردان فعال

مقدمه: خواب رفتاری فیزیولوژیکی است که قسمتی از زندگی روزانه ی هر فرد را تشکیل می دهد و روند مناسبی برای تجدید و بازیافت و احیای عملکرد سیستم عصبی وفیزیولوژیکی بدن می باشد.روش تحقیق: آزمودنی های این تحقیق شامل 24 مرد سالم فعال بودند که به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. از نمونه های خونی جهت اندازه گیری متغیرهای آزمایشگاهی این مطالعه شامل کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و اسپارتات آمینو ترانسفراز سرمی استفاده شد سپس مطابق پروتکل مورد نظر در دو مرحله به فاصله ی حداقل 72 ساعت آزمون بر روی آنها اجرا گردید به این شکل که در مرحله اول برنامه خواب کامل اجرا شد که از حدود ساعت ده و نیم شب شروع و حدود ساعت هفت صبح پایان یافت و یک تا دو ساعت پس از صرف صبحانه آزمون های عملکردی انجام گرفت در مرحله دوم که تحت عنوان مرحله بی خوابی می باشد حداقل 72 ساعت پس از مرحله اول انجام شد به این صورت که آزمودنی ها دوباره فراخوانی شدند و عینا به مانند مرحله خواب مورد پژوهش واقع شدند با این تفاوت که از 23 شب تا 7 صبح بی خوابی لحاظ گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس درون گروهی که همان آزمون اندازه های تکراری است وآزمون t وابسته استفاده شد. نتایج تحقیق حاضرنشان داد:یافته ها: محرومیت از خواب بر عملکرد آزمودنی ها در دو سرعت 45 متر تاثیر معنی داری ندارد (P<0/05)، ولی بر کاهش توان انفجاری و دوی 4×9 متر (آزمون چابکی) تاثیر معنی دار دارد .(P> 0/05) این تغییرات در شاخص های آسیب عضلانی CK, LDH و AST در گروه محرومیت از خواب نسبت به کنترل افزایش معنادار داشت .(P> 0/05) بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد یک شب محرومیت از خواب اثرات منفی بر شاخص های زیست حرکتی و آنزیم های آسیب عضلانی دارد که می تواند تهدیدی برای اجرای مطلوب ورزشکاران و حتی سلامت فیزیولوژیکی- عضلانی آنها باشد. بنابراین این مورد باید مورد توجه ورزشکاران و مربیان رشته های مختلف ورزشی قرار گیرد. در نتیجه خواب نیز افزایش شاخص های آسیب عضلانی مشاهده شد ولی نه تنها به اندازه اثرات بی خوابی نبود بلکه این افزایش بیشتر به دلیل عملکرد بیشنه ورزشی متعاقب خواب بود.

کلیدواژه ها:

محرومیت از خواب ، عملکرد ورزشی ، آسیب عضلانی ، مردان فعال