روشی برای پوشش کامل سر لوله ها و لبه قطعات در آزمون فراآوایی خودکار

در بیشتر تجهیزات آزمون فراآوایی1خودکار ساخته شده به وسیله شرکتهای شناخته شده جهانی، دو سر انتهائی لوله ها یا لبه قطعات در بازه 10 سانتیمتر تا انتهای قطعه مورد آزمون قرار نمیگیرند. دلیل این محدودیت وضعیت هندسی قرارگیری نگاهدارنده پروبها بر روی بدنه قطعه در زمان انجام آزمون است. از آنجائی که مجموعه ای از پروبهای کاوشگر به کمک یک محفظه بسیار بزرگتر از ابعاد پروب بر روی قطعه حرکت داده میشوند، این امکان وجود ندارد که در زمان صفر آزمون (لحظه آغاز آزمون از یک انتها)، همه پروبهای کاوشکر بتوانند امواج خود را بر روی لبه قطعه بفرستند. این کار حتی در آزمون دستی نیز ناممکن است و نمیتوان در جهت همسو با جهت جاروب قطعه پروب را بگونه ای بر لبه قطع نشانید که امواج فراآوایی گسیل شده از آن بتوانند درست از لبه بدرون قطعه نفوذ نمایند. یک راهکار برای چنین مشکلی بکارگیری روش غوطه وری غیرتماسی (یا غوطه وری قطعه) است که در آن هم پروب و هم قطعه در کوپلانت غوطه ور میشوند. این راه حل بدلیل نیاز به واردکردن قطعات یا لوله در مخزن کوپلانت روشی نسبتا زمان بر برای آزمون خودکار قطعات بزرگ است. در این نوشتار روش شناور تماسی (بدون غوطه وری قطعه) برای حل این مشکل پیشنهاد گردیده که ضمن حفظ برتریهای این روش (سرعت و پیچیدگی کم نسبت به روش غوطهوری غیرتماسی)، انجام آزمون بر روی لبه های قطعه را نیز ممکن میسازد.

کلیدواژه ها:

آزمون فراآوائی ، آزمون خودکار ، غوطه وری ، کوپلانت