نگاهی سبک شناسانه به شعرهای بهرام اردبیلی

تحلیل ساختار و محتوای شعر شاعران با نظر به رویکردهای نقد و سبک شناسی جایگاه خاصی دارد و میتواند مخاطب را به لایه های درونی و بیرونی اثر، اندیشه ها، روحیات و عواطف شاعر رهنمون شود. بهرام اردبیلی (1321-1384) از مهمترین و پرکارترین بنیان گذاران جریان شعر دیگر بود. شعر او ادامه حرکت موج نو بهحساب می آید. وی در سن 22 سالگی اولین شعرش را در مجله فردوسی چاپ کرد و در همان زمان به تدریج با شاعرانی چون بیژن الهی، محمود شجاعی، پرویز اسلام پور، یداالله رویایی و فریدون رهنما که بعدها به گروه شعر دیگر معروف شدند، آشنا شد. وی پس از این آشنایی به طورجدی به شعر پرداخت. شعر دیگر یکی از شاخه های موج نوی ادبیات ایران بود که در دهه چهل پدید آمد که به طور مشخص با چاپ کتاب شعر دیگر در دو شماره در سالهای 1347 و 1349 اعلام موجودیت کرد. این جریان شعری به شدت از شعر متعهد دوران خود گریزان بود و تاکید بیشتری بر فردیت شاعرانه، ساختمان شعر و جنبه زیبایی شناسانه شعر داشت. شعر دیگر با استفاده از انواع صور خیال و گسترش آن، تاکید بر اهمیت زیبایی در شعر و ارتباط با متون ادب کلاسیک، توانست تمایزات قابلتوجهی را با اشعار روزگار خود ایجاد کند. این جریان یکی از پیشروترین جریانات شعری دهه چهل محسوب میشود که در ادامه مسیر خود ناکام ماند از مهمترین شاعران جریان شعر دیگر میتوان به بیژن الهی، بهرام اردبیلی، پرویز اسلام پور، فیروز ناجی، محمود شجاعی، محمدرضا اصلانی، هوشنگ آزادی ور و هوشنگ چالنگی اشاره کرد. در این مقاله به بررسی سبک شناسانه شعرهای بهرام اردبیلی در سه سطح زبان، فرم و فکر و محتوا پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

بهرام اردبیلی ، مختصه سبکی ، شعر معاصر