چله نشینی در دیوان کبیر از نظرگاه مولانا

نفس انسان تمایل به جلوه گری و خودنمایی دارد از اینرو این نفس سرکش برای اهل عرفان مانعی بزرگ محسوب میشود؛ و آنها را از راه رسیدن به معشوق ازلی باز میدارد. این گروه (اهل عرفان) برای مقابله با نفس جلوهگر، دوری از مردم یا چله نشینی را توصیه میکردند تا مجال خودنمایی از نفس را بگیرند. چله نشینی برای سالک راه حق، بستری مناسب است جهت رهایی از آشفتگی ها و تعلقات دنیوی تا او را متوجه عالم غیب و وحدت کند. در این مقاله پس از بیان تعاریف گوناگون از جایگاه عدد چهل، آداب چله نشینی، چله نشینی در قرآن و احادیث و ارتباط آن با دیدار امام زمان و همچنین ارتباط چله نشینی و سرکوب وسوسه های شیطانی و همچنین اثرات بی شملر آن در زندگی اشاره کرده است و در ادامه بهآداب و شرایط5 چله نشینی و چگونگی تبیین آن در دیوان کبیر پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

عرفان ، چله نشینی ، آداب چله نشینی ، مولانا ، دیوان کبیر(دیوان شمس)