تناسب مخاطب شناسی و آرایه های بلاغی در شعرکودک

یکی از مسائل پراهمیت در تکوین وبررسی ادبیات کودک نحوه تعامل گوینده (نویسنده یا شاعر ادبیات کودک) با مخاطبانش است. به عبارت دیگر در ادبیات کودک، توجه به مخاطب وظرفیت های شناختی او مسئله ای است که همواره باید بدان توجه داشت تا بتوان آرایه ها وفنون ادبی وبلاغی را مطابق با ذائقه و خوشایند کودک ومتناسب با سنین رشد او تدوین کرد؛ به همین جهت نمیتوان یک مخاطب شناسی کلی را برای همه مخاطبان کودک درنظر گرفت. دراین جستار درباره تناسب مخاطب شناسی در ادبیات کودک وانتخاب فنون وآرایه های بلاغی متناسب باشرایط کودک بحث کرده ایم؛ به همین جهت از مباحث شناخت شناسی ژان پیاژه، روانشناس مشهور سوئدی که تعریف والگویی مشخص از رشدشناختی کودک در دوره های مختلف رشد ارائه میدهد وام گرفتهایم. طبق تقسیم بندی پیاژه ذهن کودک در دوره پیش عملیات (دوره پیش از دبستان) بیشترین تفاوت را با دوره بزرگسالی دارد؛ از این رو میتواند به عنوان یکی از حساسترین دوره ها که ادبیات متفاوت تری را نیز دارد مورد بررسی بیشتری قراربگیرد. در این تحقیق درباره ویژگی های دوره پیشعملیات بحث کرده و جادوی مجاورت را به عنوان ساختار بلاغی ویژهای که تمام ملاکهای شناختی کودک پیش از دبستان را در نظر میگیرد معرفی کرده ایم.

کلیدواژه ها:

مخاطب شناسی ، شعرکودک ، بلاغت ، جادوی مجاورت