تصویر و تحلیل واژه طفل در غزل های کلیم همدانی

کلیم همدانی یا کاشانی از شاعران خوش سخن و برجسته است که در قرن یازدهم هجری قمری زیستمی. سبک وی سبک هندی و زبان5 وی در غزل هایش، ساده است. شعر کلیم همدانی از مفاهیم تازه به فراوانی برخوردار می باشد. تصاویر، تشبیهات و استعارات در غزل های وی،معتدل و قابل درک و فهم است. شعر وی ابهامات و پیچیدگی های برخی از شاعران این دوره و سبک را ندارد بطوریکه مخاطب سخن کلیم از شعر و غزلش، خسته و ملول نمی گردد. شاعران سبک هندی، بسیاری از تصاویر خود را از پدیده ها، اشیاء و رویدادهای شناخته شده زندگی می گیرند. پس با زبان5 شعر از آن پدیده ها و وقایع جزئی، سخنان زیبا و دلنشین می آفرینند. یکی از واژه های مضمون آفرین برای کلیم، واژه طفل است. وی بارها اشک خود را به طفل مانند کرده و صفات ویژگی های رنگارنگ و زیبا برای آن می آورد. از پیوند طفل، دیوانه و سنگ، سخن میگوید. طفل و شیر مادر، طفل و دبستان و مشق، طفل و دشواری ترک عادت، فریب خوردن5 طفل، طفل و خاک بازی، طفل و مکیدن انگشتان، طفل و بدخویی، طفل و دشمنی خانه، طفل و مرغ بی پر و ... از دیگر مضامین و مفاهیم مورد علاقه کلیم است که در غزل های وی، بازتاب یافته است.

کلیدواژه ها:

شعر فارسی ، سبک هندی ، کلیم همدانی ، غزل ، طفل