بررسی ابعاد خودکارآمدی در سازمان ها

نظریه خودکارآمدی بیان می کند که ادراک و باور به توانمندی خود، نقش تعیین کننده ای برای انجام هر عمل و رفتار دارد، بنابراین باور به خودکارآمدی به عنوان تعیین کننده این که فرد در یک موقعیت چگونه رفتار خواهد کرد، پیش بینی کننده افکار و عواطف تجربه شده وی در آن موقعیت است . مطابق نظریه شناختی اجتماعی بندورا باور به خود کارآمدی، اساس و پایه فعالیت انسان است و زندگی افراد توسط باور به خودکارآمدی شخصی هدایت می شود. کلیه کارکردهای روان شناسی متاثر از انتظارات خودکارآمدی است. باور به خودکارآمدی تعیین می کند که فرد فعالیتی را شروع میکند یا خیر. افراد در فعالیت هایی شرکت می کنند که سطحی از خودکارآمدی در موفقیت را در خود می بینند و بالعکس از فعالیت هایی که در خود، توانمندی الزم برای موفقیت را نمی بینند اجتناب می ورزند . خودکارآمدی همچنین میزان تالش، پشتکار و استقامت افراد را تعیین می کند. افراد با خودکارآمدی ضعیف قبل از رسیدن به پیامد مطلوب به تالش خود ادامه می دهند. باور به خودکارآمدی در الگوهای فکری و هیجانی فرد نیز در شروع و حین رفتار تاثیر می گذارد. فردی با خودکارآمدی ضعیف بر کاستیها و ناتوانی های خود متمرکز می شود و به دلیل احساس بی کفایتی، از شرکت در فعالیت های بالقوه پاداش دهنده اجتناب میورزد. احساس خودکارآمدی بالا، سلامت شخصی، توانایی انجام تکالیف و کارها را از راه های متعدد، افزایش می دهد، افرادی که به قابلیت های خود اطمینان دارند تکالیف مشکل را به عنوان چالش در نظر می گیرند که باید بر آن تسلط یابند. به جای اینکه آن را تهدید آمیز ببینند و از آن اجتناب کنند. با توجه به مطالب گفته شده این پژوهش به بررسی ابعاد خودکارآمدی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، ابعاد خودکارآمدی ، مراحل رشد خودکارآمدی