بررسی تاثیر فرار مالیاتی و سرمایه گذاران نهادی بر سیاست تقسیم سود با استفاده از مدل لاجیت در بورس تهران

هزینه مالیات رقم عمده ای را در صورت سود و زیان تشکیل می دهد و از طرفی فرار مالیاتی باعث کاهش مالیات پرداختی شرکت و بهبود عملکرد شرکت از طریق افزایش سود بعد از کسر مالیات می شود. از سوی دیگر، یکی از مباحث مطرح در مدیریت مالی، تقسیم سود است . اخبار مربوط به تقسیم سود و سیاست های آن برای سهامداران اهمیت بسزایی دارد . با توجه به موقعیت دارای نفوذ و اثرگذار سرمایه گذاران نهادی، انتظار می رود این گروه از مالکان بر سیاست های مالی شرکت شامل سیاست تقسیم سود تاثیر داشته باشند. با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش به بررسی تجربی فرار مالیاتی و مالکیت نهادی بر سیاست تقسیم سود با استفاده از مدل لاجیت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. آزمون فرضیه ها با استفاده از رگرسیون لجستیک باینری (Logit) و با رویکرد داده های تلفیقی برای دوره ی زمانی 1389 تا 1395 با استفاده از اطلاعات 140 شرکت منتخب به روش نمونه گیرى حذف سیستماتیک انجام شده است، نتایج تحقیق نشان داد که فرار مالیاتی باعث کاهش تقسیم سود می شود. این نتایج مطابق طبق نظریه اثر مالیاتی تقسیم سود بوده که بیان می کند با افزایش نرخ مالیات؛ شرکت ها سود تقسیمی خود را به دلیل بالا بودن نرخ مالیات سود نقدی کاهش می دهند. به عبارتی، سهامداران ترجیح می دهند با توجه به پایین بودن مالیات عایدات سرمایه ای نسبت به مالیات نقدی به جای پرداخت سود نقدی این وجوه در خود شرکت سرمایه گذاری شود و از این طریق ثروت سهامداران نیز افزایش می یابد . همچنین نتایج نشان داد که بین مالکیت نهادی و تقسیم سود رابطه مثبت و مالکیت نهادی نیز با تعدیل رابطه بین فرار مالیاتی و سیاست تقسیم سود باعث کاهش سیاست های فرار مالیاتی و کاهش تقسیم سود می شوند. به طوری که بر اساس نظریه نمایندگی، در زمان وجود تضاد منافع بین مدیر و سهامدار، پرداخت های سود تقسیمی منظم می تواند تضادهای نمایندگی را کاهش دهد و از این طریق، دامنه سوء استفاده احتمالی از منابع توسط مدیریت کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

مالکیت نهادی ، فرار مالیاتی ، سیاست تقسیم سود