بررسی نقش جمعیت بر اشتغال در ایران با استفاده از مدل خود توضیحی ساختاری) SVAR

همگام با رشد جمعیت برنامه ریزی جهت ایجاد زیربناها و امکانات لازم برای استفاده بهینه از منابع انسانی ضرورت می یابد. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی نقش جمعیت بر اشتغال در ایران می باشد. جهت نیل به این هدف از مدل خود توضیحی ساختاری (SVAR) طی دوره زمانی 1394 - 1353 استفاده شده است. نتایج حاصل از توابع واکنش آنی برای متغیرهای مدل نشان می دهد که از میان متغیرها، تاثیر تکانه های جمعیت فعال، تولید ناخالص داخلی بر اشتغال منفی و تکانه دستمزد تاثیر مثبتی بر اشتغال داشته است. بنابراین می توان عنوان نمود که آن رشد روز افزون جمعیت، ناتوانی بخش های دولتی در جذب نیروی کار، کمبود سرمایه، انعطاف ناپذیر بودن ساختار تولید و وجود بیکاری پنهان، پایین بودن بهره وری نیروی کار و تعیین دستمزد ها بدون توجه به بازدهی نیروی کار عواملی هستند که باعث کاهش اشتغال در ایران گردیده است که برنامه ریزی و سیاست گذاری مناسب را در این زمینه ضروری می سازد.

کلیدواژه ها:

جمعیت ، اشتغال ، مدل خود توضیحی ساختاری (SVAR)