بررسی تاثیر خلوت و نقش تفاوت های سنی در ارتباط با آن در فضاهای مسکونی (مطالعه موردی: مجتمع مسکونی آسمان قزوین)

انسان امروزی با زندگی در میان محیط های آشفته و پرسروصدا خواستار راهی است که بتواند پاسخ گوی نیاز آسایش او باشد و محیطی ام و آرام را برای او ایجاد کند. از این رو برای رسیدن آن و داشتن محیطی با آرامش مطلوب و به دور از دغدغه های روزمره؛ خانه و فضای مسکونی یکی از بهترین مکان هایی است که این مهم را محقق می سازد. پژوهش حاضر به بررسی مفهوم خلوت و روابط آن با رده های سنی متفاوت می پردازد. خلوت، که به مثابه مرز میان افراد است، ماهیتی دوگانه دارد. به زبان دیگر، جدایی از دیگران یا برقراری تماس با آنها، در یک مرحله زمانی غالب است. همچنین افراد در هر رده سنی، می توانند نگاهی متفاوت به خلوت و گزینش آن داشته باشند. افراط و یا تفریط در این مفهوم منجر به ایجاد پدیده های نامطلوب ازدحام یا انزوا می شود. بنابراین در پژوهش حاضر به برقراری تعادل میان خواست خلوت مورد نیاز در افراد و رابطه آن با سن پرداخته شد. به نظر می رسد میان فضاهای خلوت طراحی شده در یک مجموعه سکونت گاهی و رده های سنی متفاوت رابطه ی معناداری برقرار است که با مجزا کردن درجات خلوت در محیط خانه، به سه مرحله ی تبیین خلوت، تقسیم خلوت و تخصیص خلوت و تفکیک نمودن مرحله ی تخصیص خلوت به درجات سه گانه: خلوت فردی، خلوت گروهی و خلوت همگانی حاصل می گردد. کیفیت طراحی نیز در رسیدن افراد و دستیابی به خلوت مطلوب تاثیر به سزایی خواهد داشت. در این پژوهش از منابع کتابخانه ای در زمینه خلوت و علوم رفتاری بهره گرفته شده و با تهیه پرسشنامه و به دست آمدن نمودارهای حاصل از آن در بررسی دو رده سنی 40-20 و بالای 40 سال به اثبات فرضیه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

خلوت ، خانه ، فضای مسکونی ، سن