بازخوانی منظر بومی گیلان بر اساس مولفه های اکوتوریسم پایدار (نمونه موردی : روستای سراش)

توسعه پایدار تعادل میان توسعه و محیط زیست است. اکوتوریسم، سفری به مناطق طبیعی است و زمانی گسترش پیدا کرد که مقارن با اوجنارضایتی مردم از روند نادرست توسعه صنعت گردشگری بوده است. در تبیین مشخصات چهارگانه اکوتوریسم چهار رکن اصلی وجود داردکه شاخص زیست محیطی از اهمیت بیشتری برخوردار است. روستاها نقش مهمی در ارزش های محیطی و فرهنگ اقوام و دانش بومی دارند. در این میان قابلیت های محیط طبیعی اهمیت بیشتری دارد. منظر روستایی مجموعه ای از عناصر طبیعی و انسان ساخت، زمین هایکشاورزی، باغ ها، رودها و ... که با حضور ساکنان روستا معنی پیدا می کند. روستای سراش واقع در شهرستان لاهیجان دارای جاذبه هایزیبای طبیعت گردی در شمال کشور است. در نوشتار حاضر، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، ابتدا به بازشناسی شاخص های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی روستا پرداخته و سپس امکان استفاده از جاذبه های طبیعی روستای سراش در جهت اکوتوریسم پایدار به عنوان یکی اززیربخش های توسعه پایدار مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف مقاله حاضر، بازشناسی عوامل موثر بر اساس مولفه های توسعه پایدار روستایی است که جهت نیل به آن، لازم است به شناخت عوامل قوت و ضعف و فرصت ها و تهدیدهای موجود در بستر تحقیق پرداختهشود. یافته های تحقیق علاوه بر تبیین نقش منظر روستای سراش در اکوتوریسم پایدار منطقه، پیشنهاداتی به منظور بهبود وضع موجود را ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، اکوتوریسم پایدار ، منظر روستایی ، لاهیجان