باز تعریف فضاهای رها شده شهری در بافت های تاریخی و ارائه سیاست های باززنده سازی آن ها (نمونه موردی: بافت تاریخی محله دیمج شهر قزوین)

رشد افقی و پراکنده شهرها، باعث توجه مطلق مدیریت شهری به اراضی در حال توسعه و عدم برنامه ریزی در بافت هایموجود و محلات کهن شهری، شده است. از طرفی، وجود سیاست های خاص منع مداخله آزاد در بافت ها و محلاتتاریخی شهرها، مانع از توسعه و پیشرفت این گونه بافت ها می شود. این موضوع در گذر زمان باعث پیدایش فضاهایی درداخل بافت تاریخی می شود که از بینش مدیران شهری، شهروندان، ساکنان محله و سایر افراد، به عنوان فضاهای رهاشهده تلقی می گردند. هدف از این تحقیق، شناسایی علل و عوامل پیدایش فضاهای رها شده شهری در بافت های تاریخیاست تا بتوان بر اساس آن سیاست هایی جهت باززنده سازی، ارائه نمود. نمونه موردی در این تحقیق، بافت تاریخی محلهدیمج شهر قزوین است. روش تحقیق در این مقاله روش تحلیل کیفی است، به طوری که جمع آوری اطلاعات در ابتدا ازطریق منابع کتابخانه ای و سپس با استفاده از مشاهدات میدانی در محله، صورت گرفته است. در نهایت، با بررسی هایانجام شده در محله دیمج و شناسایی فضاهای رها شده، سیاست هایی به منظور باززنده سازی، مطرح شده است. نتایجحاکی از آن است که اگر سازمان های مدیریت شهری، اقدامات لازمه را در بافت های تاریخی انجام دهند و حضورپذیریو سرزندگی محلات تاریخی را ارتقا دهند، علاوه بر آنکه فضاهای رها شده در این بافت ها از بین می رود، فضاهای رهاشده دیگری نیز شکل نمی گیرند.

کلیدواژه ها:

فضاهایرها شده ، بافت تاریخی ، باز زنده سازی ، محله دیمج