بررسی تطبیقی اعجاز قرآن و وجوه آن از دیدگاه صاحب المیزان و شاگردان ایشان ( با تاکید بر آرای آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح یزدی)
محل انتشار: پنجمین همایش ملی پژوهش های نوین در حوزه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ایران (با رویکرد فرهنگ مشارکتی)
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,788
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SHCONF05_259
تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1398
چکیده مقاله:
اثبات تحریف ناپذیری قرآن محتاج به اقامه ی چرایی هایی از جمله اعجاز است و مقصود از معجزه بودن قرآن، عملی خارق عادت است که آدمی قادر به انجام آن نیست. قرآن از همین گونه است که نه تنها در همه وجوهش کتابی خارق عادت است؛ بالاتر از آن، کارهای خارق عادت بسیاری از گذشته ی دور تا زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در آن اشاره شده است. این نوشتار به منظور ارزیابی و تحلیلی وجوه گوناگون اعجاز، دیدگاه علامه طباطبایی و دو تن از شاگردان ایشان یعنی آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح یزدی را با روش توصیفی تحلیلی بررسی کرده است. در پایان با توجه به نتایج ارایه شده، تحدی قرآن تنها به فصاحت و بلاغت نیست؛ بلکه وجوه اعجازی قرآن بی شمار است؛ اما مهم ترین آنها اعجاز به هماهنگی و عدم اختلاف در آیات، اعجاز در اخبار غیبی و اعجاز به آورنده اش نیز در بر می گیرد؛ اگرچه همین موضوع وجه مشترک میان علامه و شاگرادانشان، وجه افتراقی را میان آیت الله مصباح یزدی با علامه و آیت الله جوادی آملی نمایان کرده است، آنجا که علامه و آیت الله جوادی آملی اعجاز به آورنده قرآن را یک دلیل مستقل نمی دانند؛ در حالی که آیت الله مصباح یزدی این وجه اعجازی را برهانی مستقل پنداشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بابک هادیان حیدری
دانشجوی کارشناسی ارشد، الهیات و معارف اسلامی- علوم قرآن و حدیث، دانشگاه مازندران
محمد شریفی
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه مازندران