رابطه اضطراب و نمرات دیکته دانش آموزان دختر و پسر نارسانویس شهر تهران

نوشتن کنش پیچیده دستگاه اعصاب مرکزی و انتقال افکار به شکل زبان نوشتاری است. مشکلات نوشتن به شکل نارسا نویسی ، سرهم نویسی، بد خط نویسی و جدا نویسی نمایان می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اضطراب و نمرات دیکته در دانش آموزان نارسانویس دوره ابتدایی است. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پایه سوم شهر تهران است. بدین منظور ابتدا یک منطقه از بین مناطق ۲۲ گانه تهران به طور تصادفی انتخاب گردید. سپس دو مدرسه و از هر مدرسه دو کلاس از پایه سوم به شیوه تصادفی انتخاب شد. در مجموع از دو کلاس ۵۰ نفر از هر مدرسه انتخاب شد. بنابراین ۱۰۰ نمونه به دست آمد که ۵۰ نفر دختر و ۵۰ نفر پسر بودند. آزمون اضطراب کودکان اسپنس و سیاهه رفتاری کودکان به عنوان ابزار مورد استفاده قرارگرفت . در ضمن نمرات دیکته دانش آموزان نیز به عنوان ملاکی برای نارسانویسی و اختلال دیکته مورد استفاده قرار گرفت. داده های به دست آمده با کمک آمار استنباطی و توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین اضطراب اجتماعی و نمرات دیکته وجود دارد. ولی در موردمتغیرهای دیگر همچون مشکلات توجه، آگورافوبیا، اضطراب عمومی، اضطراب جدایی با وجود معنادار بودن رابطه، تحلیل رگرسیون نشان میدهد که معنا داری در حدی نیست که واریانس نمرات دیکته با این متغیرها تبیین شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، نارسانویسی ، دیکته نویسی ، دانش آموزان