مقایسه اثر یک وهله شنا باکنترل تنفس و دویدن در محیط هایپوکسی شبیه سازی شده بر روی عامل القایی هایپوکسی یک آلفا بر روی ناجیان کرمانشاه

هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر یک وهله شنا باکنترل تنفس و دویدن در محیط هایپوکسی شبیه سازی شده بر روی عامل القایی هایپوکسی یک آلفا بر روی ناجیان کرمانشاه بود. 12 شناگر (میانگین سنی 26/52±2/47 و شاخص توده بدنی 24/02±3/28 کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. تمرین شامل مدت 10 دقیقه در استخر به شنای کرال سینه با نفس گیری، لوله اکسیژن (اسکوتر)، دویدن روی تردمیل در شرایط هایپوکسی ونوروکسی در مراحل مختلف پرداختند. به منظور بررسی عامل القایی هایپوکسی یک آلفا در دونوبت قبل وبعد از تمرین خونگیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس وآزمون تعقیبی بونفرونی در سطح P> 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که نتایج نشان داد که سطح سرمی HIF-1α در پاسخ به تمرین حاد شنا با کنترل نفس وهمچنین شنا با لوله تنفسی تفاوت معناداری داشت. همچنین سطح سرمی HIF-1α در پاسخ به تمرین حاد دویدن روی تردمیل با شرایط شبیه سازی شده هایپوکسی و دویدن روی تردمیل با شرایط نورموکسی تفاوت معناداری داشت. P> 0/5 با توجه به این که حضور وتمرین در ارتفاع و یا در شرایط هایپوکسی شنای نجات غریق می تواند مشکلاتی از جمله بیماری های حاد ارتفاع، آتروفی عضلانی، مشکلات تغذیه ای و کم آبی را به همراه داشته باشد، شاید بتوان این تمرینات را جایگزین مناسبی برایتمریندرارتفاع دانست وبیشتر از پیش به عنوان شیوه های تمرینی مفیدی برای ورزشکاران خصوصا شناگران توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

شنا ، عامل القایی هایپوکسی یک آلفا ، هایپوکسی ، نوروکسی