نقش ورزش در میزان ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان های استان تهران

هدف تحقیق حاضر نقش ورزش در میزان ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان پسردوره اول متوسطه شهرستان های استان تهران بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کابردی و از نظر روش تحقیق توصیفی پیمایشی بود .جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان های استان تهران می باشد. روش نمونه گیری روش خوشه ای دو مرحله ای با تخصیص مناسب حجم برای هر طبقه استفاده شد که جامعه آماری 20513 نفر بود که بر طبق جدول مورگان 377 نمونه نیاز بود. که پس از توزیع و جمع آوری 361 پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت. برای به دست آوردن اطلاعات از پرسشنامه اندازه گیری ناهنجاری رفتاری محقق ساخته که روایی صوری آن توسط مورد تایید قرار 10 تن از اساتید روان شناسی و مدیریت ورزشی تایید شد و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ با ضریب 0/81 مورد تایید قرارگرفت. سطوح فعالیت ورزشی به چهار دسته تقسیم شد، و میزان ناهنجاری رفتاری در چهار سطح ورزشی بررسی شد. نتایج توصیفی نشان داد میانگین ناهنجاری های رفتاری در دانش آموزان با فعالیت ورزشی زیاد، از دانش آموزان با سطوح فعالیت ورزشی دیگر پایین تر است. به منظور سنجش نقش ورزش از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد که نتایج تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی نشان داد تفاوت معنی داری بین ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان با فعالیت ورزشی زیاد با سطوح دیگر وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود در مدارس سطح فعالیت ورزشی بیشتر شود و معلمان مدارس دانش آموزان را به فعالیت ورزشی بیشتر وادار کنند.

کلیدواژه ها:

ورزش ، ناهنجاری رفتاری ، دانش آموزان پسر ، شهرستان های استان تهران