بررسی تاثیربوم گردی ها بر ارتقاء سطح زندگی جامعه محلی: نمونه موردی بوم گردی های شهرستان اردکان

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش اقامتگاه های محلی بوم گردی بر ارتقاء سطح زندگی جامعه محلی با تاکید بر بافت تاریخی شهر اردکان انجام شده است. برای انجام این پژوهش تلفیقی از روش های کیفی و کمی مورد استفاده قرار گرفته است. است. در بخش کیفی با 5 نفر از اعضای اصلی وفعال بوم گردی که پایه گذار اقامتگاه های بومی، برای پذیرش گردشگران هستند، مصاحبه شد . از مصاحبه ها برای بررسی انگیزه های تشکیل بوم گردی، نقاط ضعف و قوت و نیز مسائل و مشکلات اعضاء و همچنین بررسی نظرات جامعه محلی در بافت تاریخی شهر اردکان مورد مطالعه و ساخت گونه های متناسب با شرایط کنونی این روستاها استفاده شده است. در بخش پیمایشی تحقیق، از تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. از حدود 25 نفر پاسخ دهندگان حائز شرایط تعداد 15 پرسشنامه کامل و دارای قابلیت تجزیه و تحلیل توسط جامعه محلیبافت تاریخی شهر مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح یکی تحلیل ویژگی های جمعیت شناختی پاسخ دهندگان و دیگری تحلیل در سطح فرضیات پژوهش صورت پذیرفته است. نتایج هردو بخش کمی و کیفی تحقیق، گویای آن است که وجود اقامتگاه های بومی در بافت تاریخی مورد مطالعه باعث ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی جامعه بومی شده که این امر یکی از ویژگی های اصلی صنعت توریسم است. یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که سیاست های توسعه گردشگری در ایران، نیازمند دقت در بسترسازی هماهنگ با نیازهای واقعیصنعت گردشگری براساس اصول توسعه پایدار و آمایش سرزمین است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، طبیعت گردی ، بوم گردی ، جامعه محلی ، بافت تاریخی شهر اردکان