بررسی زمان روایی در رمان اسماعیل بر اساس نظریه ژرار ژنت

زمان و ارزش آن از جمله موضوعاتی است که در زندگی انسان ها جایگاه ویژه ای دارد. در میان نظریه پردازان ژرار ژنت به موضوع زمان در روایت توجه ویژه ای داشته است. ژنت زمان روایی را در روایت از طریق سه مولفه، نظم و ترتیب، تداوم و بسامد بررسی می کند. امیرحسین فردی از نویسندگان معاصر است که آثار فراوانی در حوضه کودکان و نوجوانان از او به یادگار مانده، از رمان های او می توان به رمان اسماعیل اشاره کرد. در پژوهش حاضر رمان اسماعیل از امیرحسین فردی بر اساس نظریه زمان روایی ژرار ژنت بررسی شده است. در این تحقق که با هدف شناخت مولفه های زمان روایی در این اثر صورت گرفته، تلاش شده است تا به روش توصیفی- تحلیلی بدین مساله پرداخته شود. نتیجه این بررسی نشان از آن دارد که مولفه های مورد نظر در رمان اسماعیل وجود دارد. در مبحث نظم و ترتیب، بازگشت به گذشته نسبت به آینده نگری بیشتر صورت گرفته، در قسمت تداوم نمایش صحنه در مقایسه با موارد دیگر بیشتر مشاهد شود. در مبحث بسامد نیز هر سه نوع بسامد مفرد، مکرر و بازگو استفاده شده است که بسامد بازگو بیشتر دیده می شود.

کلیدواژه ها:

ژرار ژنت ، زمان روایی ، امیرحسین فردی ، اسماعیل