استعلاء و هبوط در اشعار لطفعلی صورتگر

لطفعلی صورتگر، استاد زبان و ادبیات انگلیسی، مترجم و شاعر است. از گونه های نماد ادبی، نماد استعلایی (transcendental ) است. نماد استعلایی تصویری است از شیء ملموس، که این شیء ملموس خود دلالت دارد بر عالم معنی و روح؛ در ماهیت با عالم مثل افلاطون ارتباط دارد و در زمره ی نماد های عرفانی نیز جای می گیرد. مفهوم این نمادها بستگی زیادی به زمینه ی کاربردی آن ها دارد. در این پژوهش، در کنار استخراج نمادهای استعلایی و توضیح و تفسیر آنها، به بررسی زمینه ی گرایش به این نمادها و کارکردهای آن در اشعار لطفعلی صورتگر پرداخته ایم. نگرش شاعر به طبیعت، عشق، دردها و رنج های شاعر و نومیدی او از مردم و زندگی سبب گرایش او به نمادهای استعلایی می شود و نمادهای استعلایی به تعادل روانی او کمک می کند. نیز سبب می شود که صورتگر به احساس آرامش، رهایی و آزادگی برسد و از تنگناهای دشوار زندگی با امنیت بگذرد. تجلی مفهوم استعلا در اشعار، امری مشترک و آشناست و همین نکته باعث می شود تا همگان با آن احساس نزدیکی کنند.

کلیدواژه ها:

نماد ، نماد استعلایی ، لطفعلی صورتگر ، شعر معاصر