ریخت شناسی حکایت رابعه و بکتاش الهی نامه عطار بر اساس نظریه پراپ

تا اوایل قرن بیستم، اغلب نوشته هایی که در چارچوب مطالعات ادبی قرار داشتند، منظر، روش و ابزار بررسی خود را بیرون از متن جست و جو می کردند. ولی پیدایش مکتب فرمالیسم روسی نوعی دگرگونی جدید روش شناسی را رقم زد که در واقع هر گونه بررسی و تحلیل که در بیرون از اثر راه پیدا می کند مردود شناخته می شود. در واقع روش کار فرمالیسم ها، حاصل جمع اندیشه های ساختار گرایی و یافته های زبان شناسی است. آنان به بررسی ساختمان قصه و فرم قصه می پردازند. کار ولادیمیر پراپ نقطه شروعی برای نظریه پردازان بعدی شد. جستار حاضر به بررسی و تحلیل ریخت شناسانه حکایت رابعه و بکتاش الهی نامه می پردازد. با توجه به این‎که کار پراپ نواقصی دارد و قابل تطبیق بر هر گونه داستانی نیست، در این پژوهش سعی شده 1- چگونگی آغاز شدن داستان 2-آشنایی با شخصیت ها و نقش های موجود در داستان 3- بررسی کارکرد و خویشکاری هریک از اشخاص و معلولی یا کنش ها و 4- تحلیلی بر ترتیب ارائه اطلاعات با توجه به رابطه های زمانی میان حوادث داستان 5- بررسی بحران یا گره تنش زا 6- مسیر حرکت در داستان مورد بررسی قرار گیرد و نتایج کار با روش پراپ مقایسه گردد.

کلیدواژه ها:

ریخت شناسی ، پراپ ، الهی نامه ، رابعه و بکتاش