طراحی پارک - موزه با هدف ارتقای سرزندگی شهری در شهر میاندوآب

پارکهای شهری به عنوان یکی از فضاهای عمومی، به دلیل داشتن عملکردهای متنوع اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی، جزء حیاتی ترین سطوح شهری محسوی میشوند. درحالی که علیرغم تاثیرمستقیم سرزندگی پارکهای شهری در ایفای نقشهای مهم این فضاها از طریق حضور مستمر شهروندان و ارتقای سطح محیط زیستی آنها، کمتر پژوهشی به بررسی سرزندگی این فضاها پرداخته است. تاکنون به ویژگی سرزندگی محیط های شهری در مطالعات، تحقیقات و پروژه های طراحی شهری در ایران و تهران توجه چندانی نشده است و بیشتر عرصه های عمومی، که امروز در سطح شهر ها دیده میشوند، محیط های کسل کننده و غیر جذابیاند که هیچ انگیزهای را در افراد برای رفتن و ماندن در آنجا ایجاد نمی نمایند. علاوه بر این، در میان متخصصان نیز تعریفی مشترکی از ویژگی سرزندگی محیطهای شهری و معیارها و عوامل ایجاد کننده آن وجود ندارد این پژوهش سعی دارد تا معیارهای موثر بر سرزندگی پارکهای شهری را بررسی نماید تا در نهایت پیشنهادهایی برای ارتقای سر زندگی پارک ارائه دهد. در این راستا معیارهای در نظر گرفته شده از جمله ادراک و احساس امنیت، نحوه استفاده از کاربریها توسط افراد، طراحی اصولی، مراقبت و کنترل پارکها، روشنایی، میزان دید، دسترسی می باشند. متغیرهای اصلی این مقاله شامل سرزندگی شهری به عنوان مستقل و کیفیت طراحی پارک موزه هم به عنوان متغیر وابسته می باشد. این تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه ای پیرامون مبانی نظری موجود، به اصول و چهارچوب موردنظر دست مییابد و همپنین با بررسی اسنادی و میدانی پارک موزه های موجود در ایران و جهان داده و اطلاعات اصلی آن جمع آوری شده است. بر این مبنا هدف این پژوهش ارائه معیارهای سرزندگی فضاهای شهری میباشد. برای دستیابی به این هدف ابتدا با استفاده از تعاریف و مفاهیم مختلفی که برای حصول به سرزندگی در فضاهای شهری در نقاط مختلف دنیا تدوین شده، مرور و با جمع بندی آنها معیارهای عام ایجاد سرزندگی پیشنهاد میشوند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که با با در نظر گرفتن انواع خدمات و عملکردها در داخل پارکها از جمله موزه و همچنین ارتقاء طراحی محیطی و افزایش کیفیت میحط، باعث حضورپذیری مردم و نهایتا سرزندگی فضاهای عمومی را به ارمغان می آورد.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی ، سرزندگی ، پارکهای شهری ، پارک ، میاندوآب.