نگرشی بر بافت های فرسوده شهری واسکان های غیر رسمی:مطالعه موردی شهر سقز

اسکان های غیر رسمی و حاشیه ای از جمله چهره های بارز فقر شهری به شمار می روند که در بطن یا مجاور شهر های بزرگ فاقد مجوز وبرنامه ریزی، با اجتماعی از اقشار کم درامد وسطح پایین از کیفیت و کمیت زندگی شکل میگیرند. و این مورد باعث شده که مشکلات جدی و بی شماری را به دنبال داشته که شامل سطح بالای از بیکاری در شهرها، فشار بسیار زیادی برخدمات وزیر ساختمانهای شهری و نارسایی های شدید در فراهم آوردن مسکن برای ساکنان شهری است. بدون تردید نبایدهای موجود در بافتهای فرسوده که با ساخت وساز های شهری امروزی از لحاظ ایمنی و کارکردی همخوانی ندارد. و مورد استقبال عمومی نبوده و از سوی دیگر بنا به پیچیدگی های موجود در این مناطق از لحاظ مالکیتی که پس از جابجایی نسلهای ساکن در آنها با مشکل وراثت رو به رو شده و برخی از این مناطق را به بخش های غیر فعال ومتروکه شهر تبدیل کرده است. با این وصف مهمترین چالش در امر مدیریت و برنامه ریزی مناطق ، تعداد سازمانهای تصمیم گیر و اجرایی در این زمینه است که همسو کردن این نهادها در نحو نگرش واجرای پروژه های ساماندهی و احیای این بافت ها، امکان هدفمند کردن اعتبارات پیش بینی شده در کنار بودجه نهادهای دولتی وسرمایه گذاری های محلی را فراهم می سازد. بنابراین ایجاد مدیریتی واحد با مشارکت دستگاه های دولتی ومحلی در این زمینه اقدامی موثر و مفید برای گام نهادن در مسیر هر چند پرپیچ وخم وتاثیر گذار در امر احیا بافت های فرسوده خواهد بود. این تحقیق بر آن است که گذری بر نگرش و دیدگاه های مرتبط با بافت های فرسوده واسکان ههای غیر رسمی داشته باشد.