منصب قاضی و امر قضاوت در آثار شاعران دوره مغول و ایلخانی

آثار ادبی همواره بازتاب ذهن و زبان مردم میباشند و شاعران دغدغه های زمانه خود را در آثارشان به نظم و نثر میکشند. از جمله مسائل اجتماعی که در نگاه شاعران در ادوار مختلف مورد توجه قرار گرفته است؛ عدالت و متولیان آن یعنی دستگاه قضا میباشد. هجوم مغول به ایران، زمینه ساز نوعی هرج و مرج در امور اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شد که نظام قضایی از این هجوم بی تاثیر نماند و میتوان گفت؛ آسیب هم دید. بیعدالتی در جامعه فراگیر شده و شاعران این دوره به خوبی این بیعدالتی و فساد دستگاه قضایی را به تصویر کشیده اند. با تکیه بر این سوال که قاضیان و امر قضاوت در اندیشه شاعران این دوره از تاریخ ایران چگونه تداعی شده اند سعی شده تا در این مقاله با روشی توصیفی و تحلیلی به این سوال پاسخ داده شود. نتایج و بررسی داده ها نشان میدهد که شعر، زبان اصلاحات اجتماعی آن عصر شده و شاعران این دوره بدین وسیله به نقد منصب قاضی و نهاد قضا پرداخته اند تا به زعم خود از بیشتر شدن تعدی ها جلوگیری کنند.

کلیدواژه ها:

قاضی و قضاوت ، مغول و ایلخانان ، شاعر ، سعدی ، سیف فرغانی ، عبید زاکانی ، اوحدی مراغه ای.