مرثیه جلال الدین در نفثه المصدور

مقاله حاضر در نظر دارد با امعان نظر به کتاب نفثه المصدور، از دیدگاه مرثیه، احساس و دیدگاه نویسنده را در باب سلطان جلالالدین و روزگارش موردبررسی قرار دهد و جایگاه و کارکرد مرثیه هایی مربوط به سلطان جلالالدین و نزدیکان او را بیان دارد تا فهم این نوع از آثار ادبی برای دانش پژوهان و علاقه مندان در این زمینه میسر گردد. شهاب الدین محمد خرندزی یا زیدری نسوی ، منشی جلالالدین خوارزمشاه، در بحبوحه حمله مغول، تراژدی و سرنوشت مرگبار سلطان جلال الدین و اطرافیانش را در قالبی نو نوشته است. ویژگیها و شاخصه هایی موجود در کتاب، وقایع تاریخی را از کنه کلام و واژه های سوزناک نویسنده آن منعکس میسازد. برای این هدف لازم آمد که با خوانشی متفاوت، ویژگیهای مرثیه را در این اثر نشان داد. حاصل پژوهش نشان میدهد که زیدری نسوی مثل خالقان آثار ادبی دیگر، با نگاهی نو و در قالبی خاص به مرثیه نگریسته و اندیشه هاو تالمات خود را مطرح کرده است. نوشتار حاضر در نظر دارد که این اثر را از زاویه و نگاهی تازه به عنوان یک مرثیه واکاوی و برخی از قسمت های کتاب را به عنوان شعر و مرثیه مطرح کرد. نشانه و خصایص شعرمرثیه او از جمله: صور خیال، عاطفه، زاویه دیداول شخص، حدیث نفس، کاربرد قرینه های هجایی، جزیی نگر بودن همه وهمه تاییدی بر ادبی بودن و شاعرانه بودن اثر است که آن را در شمار بهترین مراثی ادبی ایران قرار میدهدو از دیگر کتب مشابه تاریخی، متمایز میسازد.

کلیدواژه ها:

نفثه المصدور ، مرثیه ، زیدری نسوی ، سلطان جلال الدین