دیالکتیک ایدئولوژی و واژگان در سبک معارف بهاءولد با تکیه بر گونه نوشتاری اثر

بر ا ساس ا صول سبک شنا سی لایهای، سبک هر اثر از پیو ستگی مولفه هایی چون آوا، واژگان، نحو، بلاغت و ایدئولوژی شکل میگیرد. از میان این لایه های پنجگانه، لایه واژگانی بدان جهت که نخستین نماینده ذهن، زبان و اندیشه گوینده محسوب می شود، از اهمیت بالایی برخوردار ا ست. هر نوی سنده به فراخور موقعیت و توانایی هایش از دایره واژگانی خا صی بهره میبرد، که کلام وی را از دیگر نو شته ها و نوی سندگان دیگر متمایز میسازد. از سوی دیگر نمود لایه واژگانی در نوشته هایی که با عنوان گفتارنوشت و تحت عنوان معارف در سنت ادبی و ادبیات عرفانی ما شکل گرفته اند از آنجا که تحت تاثیر گونهای خاص از زبان، یعنی زبان تخاطب و محاوره هستند،ابلق تامل و شایان برر سی است. بر همین اساس این مقاله با در نظر گرفتن شیوه خاص بیان در متن معارف، به تبیین و بررسی لایه واژگانی معارف بهاءولد که نخستین کتاب با عنوان معارف است، پرداخته و سبک واژگانی این اثر را بر مبنای گونه نوشتاری آن که تحت سیطره کلام شفاهی و زبان تخاطب شکل گرفته، مورد مداقه و تحلیل قرار داده است و به این نتیجه دست یافته که دایره واژگانی بهاءولد در بستر دین و شریعت پا گرفته و با چاشنی عرفان و شهود نمو یافته است. رمزگان ساختاری در این متن در قالب رمزگان شریعت، عرفان ، کلام و کشاورزی قابل دسته بندی هستند که در نهایت منجر به حضور دیالکتیکی واژگان ذهنی و حسی، عامیانه و رسمی و شرعی و شهودی در سراسر متن شده است.

کلیدواژه ها:

معارف ، بهاءولد ، سبک ، گونه گفتاری ، لایه واژگانی