پژوهشی در آموزش جمله مرکب و بیان الگوهای جمله مرکب پیوسته بر پایه مثنوی

اغلب کتابهای دستورزبان در مطالعه ساختمان جمله، در نشان دادن جمله مرکب نظرهای متفاوتی ارائه کرده اند. تقسیم این گونه جمله ها به همپایه و مرکب ، باعث ایجاد ابهام شده است. بعضی از دستور نویسان، جمله های مرکب را منحصر به جمله های مرکب5 وابسته می دانند و از مرکب دانستن جمله های پیوسته تردید داشته و یا مرکب دانستن آنها را نپذیرفته اند؛ این مقاله علاوه بر بررسی پیشینه تعاریف و بحث و نظرها درباره جمله مرکب، نظر مزبور را نقد و تا حدودی نفی نموده و ساختار دستوری و انواع جمله های پیوسته را بر پایه مثنوی مولانا به انواع گوناگونی تقسیم می نماید. این نقد و بررسی پژوهشی کیفی در تبیین و تحلیل موضوعی دستوری است. پژوهشگر برخی بخش ها را بارها تکرار می نماید تا به نتیجه ای درست و منطقی برسد و تفسیری روشنگر ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

نقد ، پیشینه جمله مرکب ، ترکیب ، جمله های مرکب پیوسته ، مرکب وابسته