توسعه اقدام پژوهی های منطبق بر یادگیری – یاددهی سازگار بامغز راهکاری برای ایجاد ارتباط موثر بین آزمایشگاه و کلاس درس

استفاده از یافته های علم اعصاب، در یادگیری- یاددهی موضوعی چالش برانگیز در سال های اخیر است. نتایج حاصل از محیط های آزمایشگاهی بر روی حیوانات و یا حتی نتایج حاصل از تصویرسازی رزونانس مغناطیسی و یا الکتروآنسفالوگرافی بر روی انسان، به طور مستقیم دستاوردهای کاملی برای محیط های آموزشی به حساب نمی آید و تفسیرهای غلط از آنان، حتی تردیدهایی در به کارگیری آنان در کلاس های درس را به وجود آورده است، اگرچه در بسیاری از حوزه های آموزشی نیز دستاوردهای موفقی داشته است. تلاش برای یکپارچه کردن علم اعصاب با آموزش اقدام بزرگی است که از ترکیب علوم مختلف و نگاهی چندبعدی به تحقیقات کاربردی حاصل می شود. به اعتقاد نگارندگان اگر پژوهش های علوم اعصاب شناختی درزمینه ی تعلیم و تربیت برای معلمان قابل درک نگردد، این پژوهش ها علیرغم اهمیت و ارزش فراوان خود تحول کارسازی در اندیشه و عمل معلمان و خروجی های نظام آموزشی ایجاد نخواهد کرد. به نظر می رسد اقدام پژوهی که پژوهشی برای ارتباط یافتههای یک پژوهشگر و کاربست آن در محیط کاری او است، روشی کارآمد و مناسب برای ایجاد جادهای دوطرفه بین عصب شناسی و آموزش در راستای مسیرهای آموزشی و عصب شناسی است.

کلیدواژه ها:

علوم اعصاب شناختی ، یادگیری و یاددهی سازگار بامغز ، اقدام پژوهی