نقش دولت محلی در توسعه پایدار استان کرمانشاه

دولت محلی با تسلط بر نظام برنامه ریزی محلی، بر مجموعه ای از مکانیسم های قانونی و غیرقانونی در نظام برنامه ریزی شهری حاکمیت دارد که برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار مهم هستند. مطالعه حاضر به بررسی نقش، جایگاه و تاثیر سیاست ها و عملکردهای دولت محلی بر توسعه پایدار استان کرمانشاه طی دوره زمانی 1379-1396 با استفاده از روش حداقل مربعات پایدار پرداخته است. لذا از متغیرهای مالی محلی همچون نسبت درآمدهای مالیاتی به درآمدهای عمومی استان، نسبت سرمایه گذاری دولتی به تولید ناخالص داخلی، سهم مخارج تحقیق و توسعه به ارزش افزوده، شاخص های تمرکززدایی مالی و مازاد بودجه و برای شاخص توسعه پایدار نیز از ترکیب 25 متغیر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کشاورزی با بهره گیری از روش تحلیل عاملی استفاده شده است.نتایج اثرگذاری متغیرهای مالی محلی بر شاخص توسعه پایدار نشان می دهد، تمامی متغیرهای سیاست مالی در دولت محلی به غیر از سرمایه گذاری دولتی، دارای اثرگذاری مثبت و معناداری بر توسعه پایدار هستند ولی نسبت سرمایه گذاری دولتی به تولید، به دلیل نبود یک برنامه شفاف و مشخص در خصوص نیازها و قابلیت های استان در جذب سرمایه گذاری، دارای اثر منفی بر توسعه پایدار می باشد. لذا از دیدگاه این پژوهش آن نظام سیاسی اداری که میتواند استان را به سمت وسوی توسعه پایدار سوق دهد، نظامی است که به چهار مولفه مهم در دولت محلی شامل؛ اساسنامه، میزان استقلال، حدود اختیارات و بازیگران دولت محلی جهت کارآمدی و ثبات دولت محلی توجه بسزایی نماید.

کلیدواژه ها:

دولت محلی ، توسعه پایدار ، روش حداقل مربعات پایدار ، روش تحلیل عاملی ، استان کرمانشاه