بررسی قابلیت های تراورس های بازیافت شده پلاستیکی خطوط ریلی و مقایسه آنها با تراورس های متعارف راه آهن

استفاده مجدد از ضایعات پلاستیک یکی از سیاست های امروز کشورها در جهت مدیریت سبز می باشد. با این کار اولا از نظر اقتصادی مناسب بوده و ثانیا مشکل ضایعات که در دهه های اخیر تبدیل به دغدغه ای بزرگ برای آلودگی محیط زیست تبدیل شده است، تا حدودی حل شود. شاید مشکل سازترین زباله ها آن دسته هستند که قابلیت برگشت مجدد به محیط زیست را ندارند و قسمت عمد ه ای از آن ها را پلاستیک ها تشکیل می دهند. حتی در استفاده و تقویت مواد بازیافتی نیز باید ابتدا این نکته را مد نظر قرار داد که آیا این امر مقرون به صرفه است یا خیر. ضایعات شهری بیشتر شامل بطری و پاکت های نوشیدنی( نوشابه یا شیر) و یا ظروف نگهداری شوینده می باشد. ماده ای که بیشترین کاربرد را در ساخت این ضایعات دارد، پلی اتیلن با دانسیته بالا می باشد. البته درصد کمی از مواد دیگر نظیر پلی اتیلن با دانسیته پایین ، پلی پروپیلن و پلی اتیلن ترفتالات (PET) نیز در این ضایعات وجود دارد3. هدف این مقاله در ابتدا یک مقایسه اجمالی بین عملکرد انواع تروارس های موجود اعم از تراورس های چوبی، فلزی، بتنی و تراورس های جدید کامپوزیتی می باشد و تانیا به صورت جزئی تر به مزایا و معایب تراورس های کامپوزیتی مخصوصا تراورس های پلاستیکی پرداخته می شود، تا بتوان در پروژه هایی که امکان استفاده از این تراورس ها وجود دارد، به عنوان مثال برای اجرا در پل های شاسی فلزی و در نواحی کویری که خورندگی بسیار بالا است می تواند بسیار مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

مهندسی راه آهن ، مصالح جدید روسازی ریلی ، تراورس پلاستیکی ، بازیافت ، سریع السیر ، چالش ها