روند تحول برنامه درسی علوم تجربی

پژوهش حاضر از فرآیند یادگیری بعنوان یادگیری گنج درون که بر یادگیری برای دانستن – یادگیری برای انجام دادن – یادگیری برای بودن و یادگیری برای باهم زیستن است یادنموده و این مهم را با بازاندیشی و باز سازی ساختارها و نظام آموزشی بابت تحقق می داند. در این مقاله روند تحول برنامه درسی علوم تجربی از زمان سقراط و افلاتون تاکنون مورد بررسی قرار می گیرد. علوم بعنوان یک دستگاه جزمی در برون وسطی آزادگی خود را از دست می دهد. برنامه درسی دانش آموز محور در طول قرن شانزدهم پیشنهاد گردیده و دکارت بر تجربه اندوزی در کتاب بزرگ جهان از روی روش نظم تکیه می نماید.مطالعات برنامه درسی از قرن بیستم شروع می گردد و مکاتب سنت گرایی تجربه گرایی مفهومی و رفتارگرایی اجتماعی تحول عظیمی را در علوم بوجود می آورند و بالاخرهدیدگاه های نوین آموزش علوم، بر تحول یادگیری بصورت فرآیندی فعال و سازنده و حاصل تعامل معلم و دانش آموزان تکیه می کند.فلسفه علوم نیز علوم محتوی آموزشی نوین را با پردختن به آموزش فعال علوم معلوم داشته و اهداف آموزش علوم را دستیابی به مفاهیم و دانستنی های ضروری در زمینههای اصلی علوم تجربی (فیزیک – زیست- زمین شناسی و بهداشت ) و مهارت های ضروری به منزله آموختن راه یادگیری و تغییر نگرش ها می داند که این نگرش ها دانش آموز را برای شرکت در فعالیت های خاص اجتماعی و مسئولیت پذیری در جامعه بین المللی و دهکده جهانی آماده می نماید.نهایتا دورویکرد آموزش فعال و مبتنی بر همیاری و یادگیری سنتی و ربابتی با یکدیگر مقایسه می وند و برتری های روش های دان ش آموز محور بر روش های سنتی موردبحث قرار می گیرد. در نتیجه گیری تغییر نگرش معلمین علوم در رابطه با آموزش فعال و دانش آموز محور بعنوان راهکاری در جهت اجرای تدریس موفق و موثر پیشنهاد گردیده است زیرا با توجه به تحقیقات انجام شده مبانی فکری و فلسفی در شخصیت و رفتار معلم و باالتبع در تسلط بر مسائل علمی و ایجاد انگیزش های ارزش ی مثبی حائم اهمیت است

کلیدواژه ها:

روند تحول ، برنامه ریزی درسی ، علوم تجربی