رهیافت طراحی شهری بمنظور ارتقاء درآمد پایدار نمونه موردی : محدوده پل تجن منطقه یک ساری

رودخانه ها به عنوان یکی از شریان های اصلی بقای محیط زیست در شهر، طی یکی دو ده ه اخیر به شدت مورد تاخت و تاز و تخریب انسانها قرار گرفته است. این موضوع موجب نابودی حیات بشری شده و زندگی سرشار از آلودگیهای زیست محیطی را پیام آور بوده است. احیای رودخانه ها موجب ارتقای کیفیات زیست محیطی شده و به افزایش تنوع و کمیت گونه های جانوری آبدوست کمک میکند. از سوی دیگر احیای رودخانه ها، به عنوان مکانیسمی جهت ایجاد سیمای شاخص شهری و تضمین رشد و سرمایه گذاری در توسعه شهرها، موجب برنامه ریزی و طراحی این نواحی خواهد شد. طراحی کریدور رود و ایجاد لبه هایی فعال و پویا، یکنواختی بافت را خنثی می کند و فضایی سرزنده و پویا خلق خواهد کرد که زمینه ساز بستری برای دمیدن روح حیات به کالبد نیمه جان شهر خواهد بود . اهمیت این موضوع به این دلیل میباشد که اغلب مطالعات و پژوهش های انجام شده بر روی حفاظت از رودخانه ها در قلمروهای طبیعی صورت گرفته است؛ جایی که فرآیندها و الگوها فضای مناسبتر برای تجدید شدن وجود دارند. با این حال آگاهی از مسائل اکولوژیکی رودخانه ها به درک بهتر فرصتهای ارتقای وضعیت رودخانه ها در زمینه های غیر طبیعی تر، یعنی شهرها، بسیار کمک خواهد کرد. در اصل آنچه اهمیت دارد جدایی ناپذیری اصول اکولوژیکی از اصول طراحی منظر است. به همین دلیل مرزهای میان طراحی اکولوژیکی عرصه های آسیب پذیر طبیعی و طراحی منظر این عرصه ها، باید محو شود.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، محیط زیست ، حاشیه رودخانه ، اصول اکولوژیکی