بررسی مولفه های روانشناسی محیط و تاثیر آن در اجتماع پذیری پردیس های سینمایی

معماری هنری اجتناب ناپذیر و بطور مداوم با ما در تماس است، رفتارهایمان را شکل میدهد و حالات روانی مان تعیین میکند به عبارت دیگر معماری یک شکل ارتباط غیر کلامی است. میسواندروه ه میگوید: معماری تبلور ساختار درونی خود و آشکار شدن آرام شکل است. رفتار اجتماعی در خلا رخ نمی دهد تعاملات اجتماعی در متن محیط طبیعی- مصنوعی واقع میشود و از سوی دیگر انعکاس همین رفتار به جهان کالبدی باز میگردد و نیاز به همین موضوع باعث شکلگیری علم روانشناسی محیط در ده ههای 60 و 70 شد. در ایران با توجه به حجم بالای جوانان و نیاز جامعه به تعامل و حضور آنان در مکانهای عمومی کمبود این محیطها با امکانات و طراحی مناسب بیشتر احساس میشود. محیطهای فرهنگی در صورت ایجاد امکانات و طراحیهای سنجیده باعث ایجاد رغبت و کشش در نتیجه حضور بیشتر در عرصه های عمومی میشود. با درنظر گرفتن نیاز انسان به برقراری تعامل و ارتباط با انسان ها و فضا، همواره مکانی لازم است که این نیازها را برطرف سازد و فضاهای شهری ازمهم ترین خواستگاه های جامعه برای تعاملات است. یکی از این فضاهای شهری سینما میباشد که با تبدیل شدن این کاربردی به پردیسسینمایی و چند عملکردی بودن آن دیگر به آن فراتر از یک تماشا خانه نگاه میشود و متاسفانه تقاضای آن از سوی مردم ایران، رو به کاهش است و از آنجا که مجموعه های سینمایی خود می تواند محلی برای برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی ،باز خوانی زندگی و نظایر آن باشدتوجه به معیارهای کمی و کیفی در فرآیند برنامه ریزی،طراحی ،احداث و بهره برداری از این مرکز، امری بسیار مهم در فراهم ساختن فضای مناسب جهت ارائه خدمات به مراجعه کنندگان است.. این پژوهش درپی آنست تابیان نماید معماری و طراحی داخلی سینماها، نقش مهمی در افزایش گرایش مردم به سینماها داشته و داردوطراحی پردیس سینمایی چند سالنه و با طراحی محیطی برای مردم جذاب تر ونقش مهمی درافزایش جذب مخاطب دارد.

کلیدواژه ها:

سینما ، پردیس سینمایی ، اجتماعپذیری ، معماری سینما ، روانشناسی محیط.