تنزیل، تفسیر، تاویل و تاخیر: رمزآلودگی ارتباط های زبانی قیام سیدالشهدا و قیام آخرالزمان

ارتباط میان اباعبدالله علیه السلام و ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف مناسک و مفاهیم مرتبط با ایشان در ادعیه و قرآن یکی از رمزآلودترین مباحث دینی است. طبعا هرگاه سخن از رمز به میان میآید، نیاز به رمزگشایی است و این حیطه یک ساحت زبانی است. اما در لایه ای عمیق تر، در فلسفه ی زبان غربی به دلیل گناه آدم و حوا، نه تنها جایگاه بشر دچار سقوط شد که زبان نیز به ورطه ی گمراهی افتاد و از آن روی تاخیر در قطعیت معنا، سوءتعبیر و تفسیر به رای به وجود آمد، و در نتیجه انسان ها به راحتی سخن یکدیگر را نمی فهمند؛ هرچند، تفسیر و هرمنوتیک وجود و گستره ی خود را مدیون این سقوط هستند و تمام تلاش ها در این حوزه ها برای رسیدن به فهم دقیق صورت می گیرد، که البته تا حدی از دسترس انسان خارج است. در این پژوهش، ابتدا ارتباط های زبانی میان قیام سیدالشهدا و قیام صاحب الامر مطرح می شوند تعابیری چون کلمهالله، جنگ تنزیل و جنگ تاویل، دادخواهی و معناخواهی یا ارتباط میان قرآن و فرقان از زمره ی اصلی ترین مسائل مورد کاوش هستند. روش بررسی هر یک رجوع به تفاسیر معتبر و روایات مرتبط خواهد بود، حوزه ای که مجددا دو سوی بحث یعنی قیام امام حسین و مهدویت را در مفهوم تاخیر در تفسیر اصلی قرآن به هم میرساند در فلسفه ی غرب نیز مطرح شده است، لذا واکاوی آن از تعلیق معنایی اهمیت این بحث از آن جهت است که مبحث منظر اسلامی شایان توجه خواهد بود. مسلما لازم است برای پاسخ به سوالات احتمالی گاهی دو سوی بحث مقایسه شوند. هدف پژوهش حاضر رسیدن به نظریه ای متقن مبتنی بر دیدگاه اسلامی است. یافته ها موید آن است که برخلاف سنت غربی که از تعلیق به بی معنایی میرسد، خون خواهی سیدالشهدا بهدست حضرت مهدی بر اساس آخرین تفسیر قرآن مجید که ایشان با خود میآورند، تاخیر معنایی را به سرانجام میرساند

کلیدواژه ها:

قیام امام حسین و امام مهدی ، مهدویت ، فلسفه ی زبان ، تاخیر و تعلیق