بررسی نقش فضای باز گودال باغچه در دستیابی به معماری پایدار در خانه های سنتی (نمونه موردی:خانه قاجاریه صیفور قاسمی اصفهان)

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی در هر اقلیمی نیاز های آسایشی انسان ها بوسیله تکنولوژی برطرفمی شود و معماری همساز با طبیعت و انسان محور به فراموشی سپرده شده است. که این مسئله باعثتاکید بیشتر به مباحث توسعه پایدار و معماری پایدار و کاهش مصرف انرژی شده است و این در صورتیاست که نتایج حاصل از بررسی های معماری بومی حاکی از گرایش آن به سمت پایداری می باشد ومعماران گذشته براساس بهره وری از مواهب طبیعی و هماهنگ با نظم حاکم بر طبیعت در جهت برآوردهکردن نیاز های جسمی و روحی انسان بوده و به تدابیری در جهت آسایش حرارتی در هر اقلیم پرداختهاند و الگوهایی ارائه کرده اند، که گودال باغچه بعنوان یکی از این الگوها در اقلیم گرم و خشک است. دراین پژوهش به بررسی نقش گودال باغچه و فضاهای باز در یکی از چند صد خانه تاریخی اصفهان دردستیابی به معماری پایدار می پردازیم . روش تحقیق توصیفی- تاریخی و جمع آوری اطلاعات بصورتکتابخانه ای و اسناد معتبر است. و نتایح حاصله حاکی از آن است که این عنصر پایه معماری بومی بعنوانیکی از ارزشمند ترین الگوهای معماری بومی است که با اصول معماری پایدار هم گام شده است.

کلیدواژه ها:

خانه های سنتی ، فضای باز ، گودال باغچه ، معماری پایدار