بررسی نقش فضای باز گودال باغچه در دستیابی به معماری پایدار در خانه های سنتی (نمونه موردی:خانه قاجاریه صیفور قاسمی اصفهان)

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی در هر اقلیمی نیاز های آسایشی انسان ها بوسیله تکنولوژی برطرفمی شود و معماری همساز با طبیعت و انسان محور به فراموشی سپرده شده است. که این مسئله باعثتاکید بیشتر به مباحث توسعه پایدار و معماری پایدار و کاهش مصرف انرژی شده است و این در صورتیاست که نتایج حاصل از بررسی های معماری بومی حاکی از گرایش آن به سمت پایداری می باشد ومعماران گذشته براساس بهره وری از مواهب طبیعی و هماهنگ با نظم حاکم بر طبیعت در جهت برآوردهکردن نیاز های جسمی و روحی انسان بوده و به تدابیری در جهت آسایش حرارتی در هر اقلیم پرداختهاند و الگوهایی ارائه کرده اند، که گودال باغچه بعنوان یکی از این الگوها در اقلیم گرم و خشک است. دراین پژوهش به بررسی نقش گودال باغچه و فضاهای باز در یکی از چند صد خانه تاریخی اصفهان دردستیابی به معماری پایدار می پردازیم . روش تحقیق توصیفی- تاریخی و جمع آوری اطلاعات بصورتکتابخانه ای و اسناد معتبر است. و نتایح حاصله حاکی از آن است که این عنصر پایه معماری بومی بعنوانیکی از ارزشمند ترین الگوهای معماری بومی است که با اصول معماری پایدار هم گام شده است.