بررسی تاثیر نانوذرات در رفتار خوردگی پوشش نانو کامپویتی پلیمر- اکسید فلز روی زیرلایه مس

خوردگی تجهیزات فلزی در آب یکی از علل عمده ی خرابی سازه ها و تجهیزات فلزی در تماس با منابع آبی به شمار می رود. تجهیزات فلزی در صورت قرارگیری در تماس با منابع آبی پس از مدت کوتاهی بسته به شرایط محیطی، عوامل خورنده و ترکیبات یونی موجود در آب ، میزان اسیدیته آب و ... دچار پدیده ی خوردگی می شوند. یکی از راهکارهای جلوگیری از بروز این مشکل بهبود شرایط فلزات با استفاده از پوشش هایی با خاصیت ضد آبی و ضد خوردگی است. فلز مس نیز ازین قاعده مستثنی نبوده و در صورت قرارگیری در معرض آب و مناطق مرطوب دچار خوردگی می شود. در این تحقیق نیز به منظور کاهش خوردگی مس از یک نانوکامپوزیت پلیمر-اکسید روی بهره گرفته شد. بدین منظور در ابتدا نانوذرات اکسید روی به روش رسوب گذاری سنتز شد. تصاویر مربوط به آنالیز TEM حاکی از کروی بودن مورفولوژی این ذرات است. علاوه بر این اندازه ذرات اکسید روی سنتز شده نیز 33 نانومتر اندازه گیری شده اند. سپس نانوذرات اکسید روی به کمک PVP و رزین های پلیمری تبدیل به کامپوزیت پلیمر-اکسید روی پایدار شد. در مرحله ی بعد نانوکامپوزیت اکسید روی- پلیمر روی زیرلایه مسی به منظور کاهش خوردگی مس به روش ریخته گری نواری اعمال گردید. در مرحله ی بعد رفتار خوردگی نانو پوشش با استفاده از طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیای ( EIS ) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله از بررسی نمونه های نانوکامپوزیت پلیمر-3، 5، 13 و 23 درصد نانوذرات اکسید روی نشان می دهند که میزان اپتیمم نانوذرات روی در زمینه ی پلیمری 13 درصد می باشد و افزایش آن تا 23 درصد موجب ضعیف شدن عملکرد پوشش در برابر خوردگی شد.

کلیدواژه ها:

تجهیزات فلزی ، خوردگی ، زیرلایه مسی ، نانو کامپوزیت پلیمر-اکسید روی